Kubek zdobiony

Kubek gliniany kultury oksywskiej odznacza się kunsztownym wykonaniem. Ma charakterystyczną dla ceramiki kultury oksywskiej gładką, czarną powierzchnię. Do masy ceramicznej wytwórca celowo drobną domieszkę tłucznia kamiennego, który stabilizował proces wypału. Naczynie jest zdobione dookolnym pasem ornamentacyjnym złożonym z metop, wypełnionych wątków jodełek, trójkątów wypełnionych nakłuwaniem i linii rytych płytko. Metopy te nie są rozmieszczone symetrycznie, co jest również cechą właściwą garncarstwu kultury oksywskiej. Według archiwaliów kubek pochodzi z grobu nr 46 odkrytego na cmentarzysku ciałopalnym w Konikowie, pow. koszaliński. Pochówek ten zawierał ponadto drugie naczynie ceramiczne. Kubek datowany jest na młodszy okres przedrzymski (II–I wiek p.n.e.). Cmentarzysko w Konikowie zostało odkryte przypadkowo w 1911 roku. Badania wykopaliskowe nekropolii przeprowadził miejscowy regionalista i archeolog-amator, pastor Georg Magdalinski. Wyniki prac opublikował w 1934 roku wraz z materiałami z badanych przez siebie cmentarzysk w Jeżycach i Mierzymie, pow. koszaliński, współczesnych nekropolii w Konikowie i o podobnym datowaniu. Ogółem w Konikowie odkryto 64 groby ciałopalne, z których przynajmniej połowa miała obstawę kamienną.

Bartłomiej Rogalski