Ława

Ława to mebel, który jak żaden inny kojarzy nam się z wsią i szeroko pojętymi „dawnymi czasy”. Obecnie jej różne warianty spotykamy w wyposażeniu wielu restauracji i barów aspirujących do lokali „staropolskich” i regionalnych. Rzadziej stanowi wyposażenie domu mieszkalnego, szczególnie kuchni. Ława/ławka rozumiana jako deska nieruchomo przymocowana do ściany lub ruchoma, wsparta na dwóch lub czterech nogach, towarzyszy ludziom od bardzo dawna, spełniając rolę nie tylko sprzętu do siedzenia ale i do spania. Z czasem nabierała coraz bardziej eleganckiego wyglądu: dekoracje stolarskie i snycerskie, malatura, oparcie – czasem ruchome, podłokietniki, wbudowana skrzynia jako schowek, wszystko to czyniło z ławy mebel wygodny i niezastąpiony. Jak większość wytworów kultury materialnej, w tym związanych z wyposażeniem wnętrza, domowe sprzęty chłopstwa i uboższego mieszczaństwa wzorowały się na meblach warstw wyższych. Różne rodzaje ław znane były na wsi już na początku XVIII wieku.

Prezentowana ława konstrukcyjnie należy do prostych. Zbudowana jest z długiej, prawie trzymetrowej sosnowej deski wspartej na trzech nogach wykonanych z profilowanych desek. Każda z nóg przechodzi w toczoną półkolumienkę, podtrzymującą oparcie dekorowane od dołu listwą. Podpórki z oparciem łączone są ozdobnie motywem palmowym, częściowo ażurowym oraz wzorami kwiatowymi, dla każdej kolumienki innymi. Deska siedzeniowa nie jest malowana. Pozostałe części są w kolorze ciemnoniebieskim, częściowo w ciemnozielonym, a układy kwiatowe w czerwieni, żółci i bieli. Malatura, zdobnictwo i staranne wykonanie wskazują, że ława była sprzętem stojącym prawdopodobnie w stosunkowo dużym pomieszczeniu w domu, może izbie spełniającej funkcję reprezentacyjną.

Iwona Karwowska