Zapinka

Zapinki z brązu, inaczej fibule różniące się między sobą detalami konstrukcyjnymi, służyły do spinania ubrań wierzchnich, stopniowo zastępując na Pomorzu Zachodnim, w III wieku p.n.e., szpile z brązu. Znaleziono ją na cmentarzysku kultury wielbarskiej w Żukowie, pow. stargardzki, wiosną 1933 roku, w trakcie wydobywania żwiru. Odkryto wówczas grób szkieletowy, który wyposażony był w dwie takie same zapinki z brązu, zdobione na kabłąkach zygzakami wzdłuż krawędzi i kolejnymi dwoma krzyżującymi się zygzakowatymi liniami ponad sprężynką. Odkrycie to zgłoszono dyrektorowi muzeum w Szczecinie, Ottonowi Kunkelowi, który odwiedził miejsce odkrycia, sporządzona przez niego dokumentacja fotograficzna zachowała się do dziś. W zbiorach muzeum szczecińskiego znajduje się również czaszka z grobu w Żukowe, pozostałe części szkieletu zaginęły. Cmentarzysko w Żukowie, chociaż znane od 1912 roku, zostało przebadane archeologicznie dopiero w 1974 roku, w związku z uruchamianiem w Żukowie żwirowni i niszczeniem cmentarzyska. Z opinii prowadzącego wykopaliska Ryszarda Wołągiewicza z Muzeum Narodowego w Szczecinie wynika, że całkowitemu zniszczeniu uległa około połowa tej nekropolii. Odkrył jedynie dwa groby ciałopalne i dwa szkieletowe. Jednocześnie przeprowadził badania wykopaliskowe na sąsiadującej z cmentarzyskiem osadzie.

Bartłomiej Rogalski