Pokój 55 II piętro (Łazienka Pompejańska)

Nazwy historyczne: "Gabinet w Wieży N°6" (1802) (Apartamenty Państwa Młodszych), „Garderoba na baszcie” (1862), „w wieży, z której potem zrobiliśmy pokój kąpielowy mieszkała moja panna służąca”1885-89 (1915),
Nazwy inne: Łazienka Pompejańska
Czas powstania: 1629-41 r. - konstrukcja ścian, malowidła - 1771-1785., boazeria drewniana - pocz. XX w.
Architekci:
Artyści: Vincenzo Brenna – dekoracje malarskie

Łazienka pompejańska usytuowana  jest w wieży północno – zachodniej  Zamku, powyżej Salonu Pompejańskiego (P 54 II p.), z którego do łazienki   wiedzie  osiem drewnianych schodów z dwuskrzydłowymi drzwiami  płycinowymi. Na drzwiach od strony łazienki namalowany jest trójząb- atrybut Posejdona. Łazienka w kształcie prostokąta o ściętych od wschodu narożach. W ścianie zachodniej wnęka na wannę, a po obu jej bokach drzwi jednoskrzydłowe - po stronie lewej prowadzące do Gabinetu Wyższego (obserwatorium) z wyjściem na galerię zewnętrzną, po stronie prawej do małego pomieszczenia z umywalką i XVII wieczną klatką schodową schodzącą na parter. Ściany tego pomieszczenia pokryte są XIX wieczną dekoracją, taką jak posiada klatka kuchenna i druga część Pokoju pod Stropem, imitującą ciosy kamienne porośnięte bluszczem i trawą. W ścianie północnej łazienki prostokątna wnęka z urządzeniami sanitarnymi, w narożniku lustro w złoconej profilowanej ramie. W pomieszczeniu znajdują się dwa kwadratowe dwuskrzydłowe okna, od zachodu i wschodu. W dolnej partii ścian i we wnękach okiennych  znajduje się płycinowa, cokołowa malowana boazeria. Taka sama boazeria maskuje urządzenia sanitarne (wanna i sedes). Drzwi na wieżę i do pomieszczenia ze schodami, ozdobione są medalionem z twarzą kobiety oraz muszlami i wazami greckimi. Ściany powyżej boazerii i wnęki okiennej ozdobione są dekoracją malarską na płótnie w typie pompejańskim z elementami groteski i dekoracją w układzie kandelabrowym przedstawiające wić roślinną, kwiaty , muszle oraz uskrzydlone kobiety, których sylwetki przechodzą w wici roślinne. W medalionach i prostokątnych płycinach postacie Apolla i Muz a we wnęce powyżej wanny scena z Posejdonem i nereidą. Sufit polichromowany, podzielony na geometryczne pola wypełnione dekoracją arabeskową i ornamentami roślinnymi. Podłoga łazienki z drewna dębowego jest ułożona w jodełkę. Malowidła pompejańskie zdobiąca łazienkę pochodzą z lat 1771 – 85 i przypisywane są Vincenzo Brennie. W latach 1783 do 1807 pomieszczenie wchodziło w skład Apartamentu Ks. Henryka a od 1807 w skład Apartamentu Państwa Młodszych i znajdowała się tutaj garderoba. Z pamiętnika Elżbiety Potockiej wynika, że w latach 1885- 89 mieszkała tu Panna służąca. Łazienka została urządzona w latach 1890 do 1914 (w czasie ostatniej przebudowy) i wtedy też dodano dekoracje figuralne, muszle, wstęgi wazy. Najprawdopodobniej zmiany dekoracji przypadają na lata 1851 – 52 czyli czasy Józefiny Marii z Czartoryskich Potockiej, o czym świadczą zachowane dokumenty z tamtych czasów, które mówią o pracach malarskich wykonywanych przez Chodzińskiego w Gabinecie w baszcie i 4 pokojach w basztach na II piętrze. W latach 1958 – 59 były prowadzone prace konserwatorskie wykonywane przez W. Śledzińskiego i J. Bolesławskiego,

Bibliografia:
•    Kossakowska – Szanajca Zofia, Majewska – Maszkowska Bożena, Zamek w Łańcucie, Warszawa 1964.
•    Omilanowska Małgorzata, Jakub Sito, Łańcut i okolice, [w]: Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 1994.
•    Piotrowski Józef, Zamek w Łańcucie, Lwów 1933.
•    Potocka Elżbieta, , Łańcut - wspomnienia od roku 1885 do roku 1915, [Pamiętnik, maszynopis w zbiorach Muzeum-Zamek w Łańcucie].
•    Kompleksowa Konserwacja wystroju wnętrz, Dokumentacja opisowa, 2014 – 2016, AC Konserwacja Zabytków.

Opracowanie: Przemysław Kucia