Kinkiet

Kinkiet jeden z czterech identycznych  w zbiorach muzeum.
Kinkiet jest to lampa albo świecznik najczęściej naścienna (do zawieszania na ścianie), często z lustrem ze szkła lub metalu odbijającym światło. Początkowo kinkiety były stojącymi lampami powszechnie stosowanymi do czasu wprowadzenia lamp naftowych. Ich cechą charakterystyczną było umieszczenie palnika obok zbiornika na olej a nie nad nim. W latach 80 –tych XVIII wieku wprowadzono kinkiety wiszące, które szybko stały się powszechnym elementem dekoracyjnym wnętrz. Omawiany kinkiet to jeden z czterech w stylu klasycystycznym zelektryfikowany,  z drugiej połowy XIX wieku, zelektryfikowany w czasie przebudowy zamku na przełomie XIX i XX wieku pod kierunkiem Armanda Bauque i Alberta Pio. Trzon kinkietu w formie złożonej na pół tkaniny górą umocowanej na okrągłym ozdobnym uchwycie, przewiązanej pośrodku skrzyżowaną wstęgą, zakończonej dołem dwoma chwostami. Spod skrzyżowanej wstęgi wychodzą dwa łukowano wygięte ramiona z ozdobnymi profitkami w kształcie płaskiego kwiatu, z których wychodzą szklane (malowane na biało) tulejki (dołem ujęte w uchwyty w kształcie tulipana ułożonego z liści akantu)z żarówkami świecowymi. W żarówkach światło jest emitowane przez rozgrzany (wyniku przepływu prądu) żarnik wolframowy. Mimo obecnie szerokiego stosowania żarówek nie są one tak wydajnym źródłem światła jak by się mogło wydać ponieważ tylko koło 5% powstałej energii (wynik przepływu prądu przez żarnik) zamienione jest w światło a aż 95% jest emitowane przez żarnik w postaci ciepła.Do tulejek są przytwierdzone abażurki złożone z dwóch połączonych ze sobą płatów jedwabiu obszytego krepiną, umocowane na szkieletach z drutu. Dodatkowo ramiona kinkietu ozdobione są motywem wijącej się wstęgi, Kinkiety są  wykonane z brązu złoconego w technice odlewu cyzelowanego.
 Przemysław Kucia