List do Emilii Ratz

List na czterech stronach kartek w linie, trzy pierwsze strony zapisane ołówkiem kopiowym, ostatnia posłużyła do zaadresowania (całość została złożona w trójkąt), jakkolwiek uprzednio Halina Altman zaczęła na niej pisać, ale pierwsze trzy wersy listu zamazała (treść tożsama z treścią listu ze strony pierwszej); widoczne pieczątki pocztowe przy adresie, w tym z numerem 08963, brak znaczków. Z treści:

„Moje życie upływa bardzo monotonnie. Siedzimy ciągle na miejscu, roboty mało i nudna, chciałoby się już coś robić, działać. Bardzo dokuczliwa jest bezczynność, tym bardziej, że nie ma co czytać. Do niedawna sytuacja była jeszcze przykrzejsza, bo nie było z kim pogadać, a jest tyle aktualnych zagadnień o których chciałoby się porozmawiać. Przed kilku dniami spotkałam małą Belę (Pamiętasz Belę Szpinak od Kaleckiej). Ona została przeniesiona na robotę na miejsce obok mnie. Teraz spotykamy się często. Po prostu lżej oddycham od czasu, gdy mogę swobodnie porozmawiać z bliskim człowiekiem. Jest taka masa tematów, że rozmawiamy po kilka godzin pod rząd i ciągle nam mało. | Przedwczoraj widziałam się pierwszy raz z Jerzykiem Krykusem. Jeszcze z nim właściwie porządnie nie porozmawiałam, bo był u mnie wtedy, kiedy miałam wartę. On zajmuje obecnie dosyć poważne stanowisko. [...] Teraz jesteśmy już razem z II-gą dywizją. Nie mogłam niestety na razie spotkać się z nikim, a przede wszystkiem z Niurką i Romą [nie znamy nazwisk; osoby przewijające się przez korespondencję, Roma - także współautorka niektóry listów]. Jest tu masa znajomych, tylko że mi bardzo trudno się z nimi spotkać. Lusia [Hertz] jest w III-ej dywizji”.

oprac. Przemysław Kaniecki