Fiord w Bergen

Andreas Monsen Askevold zapisał się w historii norweskiego malarstwa przede wszystkim jako autor malowniczych widoków rodzimych fiordów. Najczęściej komponował obrazy z głęboką perspektywą prowadzoną przez stromo opadające zbocza gór. Centrum przedstawienia z reguły dyskretnie ożywione było sztafażem, wyobrażeniem nadbrzeżnej osady oraz statków.

Obraz nie oddaje dokładnie widoku konkretnego miejsca, lecz jest idealizowaną wizją artystyczną, powtarzaną przez malarza z pewnymi modyfikacjami w innych dziełach (m.in. w obrazie z 1892 roku, kolekcja prywatna). Andreas Askevold zaliczany jest do pejzażystów szkoły düsseldorfskiej, której przedstawiciele łączyli dokonania romantyzmu z pogłębioną obserwacją natury. Wielu jej reprezentantów podejmowało temat norweskich plenerów m.in. Themistokles Eckenbrecher, Hans Andreas Dahl czy Adelsteen Normann. Askevold po początkowej nauce w Bergen przeniósł się na studia do Düsseldorfu, gdzie w latach 1855–1858 pod okiem Hansa Gudego zgłębiał tajniki pejzażu o wyraźnie romantycznym zabarwieniu. Późniejszy wyjazd artysty do Paryża, w latach 1861–1866, zaowocował przyjęciem bardziej realistycznej postawy pod wpływem malarstwa barbizończyków (m.in. Theodora Rousseau i Constantina Troyon). Andreas Monsen Askevold był laureatem wielu nagród, m.in. na Wystawie Światowej w Wiedniu (1873) i Filadelfii (1876).

Dariusz Kacprzak