Guz srebrny

Guz ozdobny pochodzi ze skarbu odkrytego w trakcie prac rolnych w 1859 roku w Kurowie, pow. koszaliński. Srebrne monety i ozdoby z końca X wieku były umieszczone w glinianym naczyniu. Guzy srebrne to elementy ozdobne mające wiele zastosowań. Mogły być wykorzystywane jako aplikacje przyszywane do ubrań, pełnić rolę zawieszki, a także stanowić części większych ozdób, na przykład zausznic noszonych jak kolczyki lub przypinanych do opasek, albo chust. Okrągły guz srebrny z Kurowa o średnicy 1,75 cm, jest pusty w środku. Cała jego powierzchnia jest pokryta srebrnymi granulkami.

Technika zdobienia powierzchni maleńkimi kuleczkami określana jest mianem granulacji. Z granulek tworzone były rozmaite ornamenty roślinne i geometryczne. Technika ta ma odległą metrykę sięgającą czasów starożytnych Greków i Etrusków. Granulki uzyskiwane były poprzez wylewanie roztopionego metalu na wodę lub węgiel drzewny. Metal rozpryskiwał się i zastygał tworząc różnej wielkości kuleczki, które następnie sortowane były na sitach o odpowiednio dopasowanych oczkach. Dobrane wielkością granulki mocowane były na powierzchni ozdoby za pomocą lutowania, tworząc zaplanowane wcześniej wzory.

Ewa Górkiewicz-Bucka