Wrażenie czerwone nr 24

Marek Radke (1952– ) w swojej twórczości czerpie z tradycji konstruktywizmu, minimalizmu i abstrakcji, jednak na własnych warunkach. Jego geometrycznie budowane obrazy nie dążą do osiągnięcia matematycznej doskonałości. Są ulotne, dominują w nich tak naprawdę nie geometryczne formy lecz barwy i ekspresja koloru sprowadzonego do syntezy. Obrazy Radke nie są związane z żadnym kierunkiem artystycznym – mają swój indywidualny język.

Wrażenie czerwone nr 24 przedstawia płaszczyznę z jednym dominującym kolorem przełamanym rastrem, liniami, śladem pędzla. Te graficzne cechy są efektem stosowania techniki malowania warstwami, gdzie spodnia warstwa farby nie zostaje całkiem zakryta wierzchnią. Finalny koloryt powstaje przez nałożenie kilku różnych odcieni podporządkowanych jednej barwie. Nakładające się na siebie warstwy tworzą wibrującą i delikatnie fakturalną powierzchnię. Spontaniczność i witalność równoważone są przez minimalizm i przemyślaną technikę. Radke buduje przestrzenie barw i  światła, ale bez atrybutów. Wyrażane są kolorem i zazwyczaj kwadratowym formatem dzieła, który staje się równie ważny jak inne elementy malarskie.

W 1992 r. Bożena Kowalska napisała wciąż bardzo aktualne podsumowanie jego twórczości: „Radke nie jest konstruktywistą. On nie kieruje się w sztuce intelektem, ale emocjami doznań i wzruszeń. Nie podpisuje się pod żadnym programem artystycznym, ani utożsamia z którymkolwiek kierunkiem w sztuce. Pozostaje poetą koloru, żyjącym w świecie nie spełnionych tęsknot, liryki i ciągłego poszukiwania nie istniejących drogowskazów.”  

Marlena Chybowska-Butler