Wazon

Duży wazon o cylindrycznym kształcie, na wysokiej, rozszerzającej się ku dołowi stopie, z długą cylindryczną szyją rozszerzającą się ku wylewowi. Cała powierzchnia naczynia ozdobiona jest pięknymi motywami zaczerpniętymi z fauny i flory – różnorodnymi kwiatami i owocami – m.in. peonii, lotosu, brzoskwini, oraz ptakami, motylami, nietoperzami i cykadami. Symetrycznie na brzuścu i szyi umieszczono po dwie rozległe prostokątne rezerwy – pola wyodrębnione krawędzią, wypełnione dekoracją – w tym przypadku z rozbudowanymi scenami figuralnymi, które obiegają pasy niebieskich ornamentów na złotym tle.

Pośród chińskiej emalii wyróżnia się trzy główne rodzaje: komórkową (cloisonné), żłobkową (champlevé) i malowaną. Emalie malowane w przeważającej mierze powstawały w Kantonie w prowincji Guangdong z przeznaczeniem na eksport. Ten typ emalii wykształcił się najpóźniej – w okresie panowania Kangxi (1662-1722) - najprawdopodobniej dzięki poznaniu techniki francuskiej malowanej emalii z Limoges. Emalie malowane powstawały poprzez pokrycie metalowej powierzchni, najczęściej miedzianej, cienką warstwą białej, nieprzeświecającej malatury i wypalenie jej. Na tak przygotowane tło nakładano pędzlem właściwą kolorową dekorację i naczynie powtórnie wypalano.

W kolekcji wilanowskiej zachował się zbiór różnorodnych przedmiotów z emalii kantońskiej. Trafiały do pałacu najpewniej w na przestrzeni XIX w. kupowane przez kolejnych właścicieli, ale również jako dar – o czym dowiadujemy się z zachowanych dokumentów archiwalnych. Niektóre przedmioty zdobiły dawne Pokoje Chińskie zaaranżowane przez Stanisława Kostkę Potockiego, których wyposażenie było uzupełniane przez kolejnych spadkobierców. W kolekcji muzeum znajduje się drugi analogiczny wazon o numerze Wil.250.