Krzesło — pastisz mebla gotyckiego

Mebel jest naśladownictwem gotyckiego krzesła, którego forma przetrwała w krajach Europy Północnej do schyłku XVII wieku. W okresie średniowiecza krzesło było jednym z podstawowych mebli obecnych w większości siedzib mieszkalnych. Krzesła o trójkątnym siedzisku były najpopularniejszym wariantem świeckiego mebla przeznaczonego do wnętrz o charakterze siedzib rodowych, siedzib władzy czy urzędów. Z czasem zaczęły być użytkowane w zwykłych domach i chatach, korzystano z nich powszechnie jeszcze w epoce nowożytnej.

Pierwowzór, na którym się oparto, wykonując omawiany egzemplarz, nie jest możliwy do wskazania. Oryginalny mebel został powielony przynajmniej w kilkunastu egzemplarzach na zamówienie Zarządu Odbudowy Zamku w Malborku. Krzesło należało do jednego z wielu elementów „mobiliarza steinbrechtowskiego”, czyli ruchomego wyposażenia, stworzonego specjalnie do wnętrz zamkowych, restaurowanych od lat 80. XIX wieku pod kierunkiem architekta Conrada Steinbrechta (1849-1923).

Prace restauratorskie zakładały przywrócenie pierwotnych gotyckich form architektonicznych wraz z odtworzeniem hipotetycznego wyglądu wnętrz w okresie użytkowania ich przez braci Zakonu Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie. Ten lub analogiczny egzemplarz krzesła świetnie nadawał się do zaaranżowania wnętrz z czasów krzyżackich na Zamku Wysokim. Krzesło, choć jest niewyszukane w formie, daje wrażenie solidności i mniszej skromności.

Bartłomiej Butryn