Zydel

Czworonożny zydel o czworobocznym siedzisku ze ściętymi prosto narożnikami. Boki siedziska wykończone zostały profilowaną listwą. Od spodu siedziska znajdują się dwie deski, w których parami osadzone zostały lekko rozchylone nogi. Nogi są toczone, w górnej partii w formie szpulkowatej, dalej tralkowatej, w dolnej spiralnie kręcone, a na końcach uformowane w kształt kulistych stopek. Deska oparcia została wpuszczona w siedzisko i połączona za pomocą klinów. Jej kształt ma w górnej partii zarys owalny, u góry zamknięty trójlistnie, w dolnej partii nieco przewężony i dalej rozszerzający się nad siedziskiem w formie dwóch wolut. Całość ma formy zaczerpnięte z ornamentyki renesansowej, obejmującej motywy liści akantu i wici roślinnej, co zaakcentowane zostało płaskorzeźbioną dekoracją o stosunkowo wysokim reliefie i mięsistych formach. W środkowej partii znajduje się owalny w zarysie otwór, ozdobiony na krawędziach motywem liści akantu, w dolnej części tworzącej spływ aż do samego dołu oparcia.

Mebel formą i dekoracją nawiązuje do stylu rokokowego, co w dziewiętnastym wieku było jednym z przejawów tzw. nurtu historycznego, odwołującego się do estetyki minionych epok.

Stanowi część spójnego warsztatowo zespołu złożonego z zydli o numerach inwentarzowych Wil.3731, Wil.3732, Wil.3733, z których wszystkie mają takie same nogi i siedziska, a różnią się jedynie detalami oparć.