Sobór Ojców Kościoła

Powstanie wspólnego wizerunku trzech Ojców Kościoła w ikonografii wschodniego chrześcijaństwa wiąże się z cudownym objawieniem, którego doznał w 1084 r. metropolita Jan z Euchaity w Azji Mniejszej (Pontos, obecnie Turcja) w czasach cesarza bizantyjskiego Aleksego I Komnena. Pochodzący z Kapadocji Bazyli Wielki (329-379) i Grzegorz Teolog (ok. 326-390) oraz pochodzący z Antiochii Jan Chryzostom (350-407) nakazali oddawanie im czci w równym stopniu bez gradacji ważności. Gorące spory na tym tyle toczyły się w Konstantynopolu pomiędzy zwolennikami prymatu, a więc zwierzchniej pozycji w kulcie poszczególnych Ojców – bazylianami, gregorianami i joannitami. Uznając Ojców Kościoła za równych wobec Boga w rezultacie cudownego widzenia metropolity Jana z Euchaity ustanowiono obchody ich wspólnego święta 30 stycznia wg kalendarza juliańskiego (12 lutego wg kalendarza gregoriańskiego). Ojców Kościoła obrazuje się w pełnej postaci w szatach biskupich. Zazwyczaj centralne miejsce zajmuje Jan Chryzostom, ale nie jest to regułą, jak widać na prezentowanej ikonie.

Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967