Oinochoe w stylu Gnathia

Dzban o trójdzielnym wylewie wykonany z beżowej gliny. Ten typ naczynia pochodzącego ze Starożytnej Grecji nazywano oinochoe – służył do czerpania wina z krateru (większego naczynia przeznaczonego do mieszania wina z wodą), a także do nalewania napoju do czar biesiadników.

Wilanowska oinochoe zachowała się do naszych czasów w bardzo dobrym stanie – nie jest klejona ani uzupełniana, ma tylko kilka drobnych przetarć i zarysowań. Naczynie pokryto w całości czarnym firnisem (pokostem). Na jego wyrazistym tle pięknie prezentuje się dekoracja malowana bielą i czerwienią. Składa się na nią pozioma czerwona linia, od której odchodzą w górę i w dół falujące pędy winorośli, jej liście i winogrona. Ten typ stylizowanej dekoracji roślinnej, tak odpowiedni dla naczyń na wino, wywodzi się ze schematów, jakie wprowadził lub upowszechnił tzw. Malarz Róży – jeden z pierwszych twórców naczyń w typie Gnathia, do której to grupy należy wilanowski dzban. Były one później popularne i chętnie stosowane przez innych twórców.

Naczynia określane terminem Gnathia pokryte są czarnym firnisem i ozdobione dekoracją białą, czerwoną i żółtą. Powstawały w II. połowie IV i na początku III wieku p.n.e. Produkowano je w Południowych Włoszech, a ich najlepsze egzemplarze stworzono w rejonie Apulii. Sam termin pochodzi od nazwy starożytnej miejscowości Gnathia (Egnazia), w której wiele z nich odnaleziono.