Krzesło

Proste krzesło o konstrukcji szkieletowej zbudowanej z czarnych listewek o przekroju kwadratu, z dominującym akcentem kątów prostych lub zbliżonych do kąta prostego. Ażurowe oparcie pleców ma kształt prostokątnej ramy z dwoma poprzeczkami: jedną prostą umieszczoną nisko nad siedziskiem, drugą w formie deseczki o kształcie odcinka koła zamontowanej w górnej części oparcia. Tapicerowane, płaskie siedzisko zbliżone kształtem do  trapezu pokryte jest tkaniną z dekoracyjną torsadą osłaniającą linię łączenia tkaniny z cargą. Jej prosta rama łączy się zaokrąglonymi łukami z czterema prostymi nogami Lakoniczna stylizacja formy krzesła, jego czarno lakierowanej konstrukcji jest tłem dla dekoracji malarskiej nawiązującej do mebli antycznych. Głównym motywem dekoracji jest malowany na oparciu pleców złotem i sepią sfinks ujęty z profilu w pozycji leżącej. Nad nim w podłuczu ornament perełkowy. Mniejsze elementy malarskie umieszczono u nasady nóg w postaci delikatnych wiązek kłosów zboża lub gałązek winorośli.

Krzesło jest ostatnim zachowanym meblem z kompletu sześciu rejestrowanych w 1832 r. Wówczas siedziska pokryte były paryską pąsową tkaniną w żółte kwiaty, dzisiaj nie zachowaną. Obecna tkanina jest rekonstrukcją nawiązującą kolorem do pierwotnej.

AK

wilanowska kolekcja, warsztat polski