skróty po głównych elementach serwisu
strona główna strona główna
Zmień język na angielski EN
Zaloguj się
Powrót na poprzednią stronę
wyszukiwarka serwisu
zmień język naEN
treść serwisu

Filtry

Kolekcja

Kategoria 1

Tworzywo / materiał

Kategoria 1

Autor / wytwórca

Kategoria 1

Miejsce powstania / znalezienia

Kategoria 1

Typ dokumentacji

Kategoria 1

Technika

Kategoria 1

Rodzaj obiektu

Kategoria 1

Lokalizacja / status

Kategoria 1

Czas powstania / datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
Szukaj

Inne systemy periodyzacji:

Kategoria 1

Typ licencji

Kategoria 1

Liczba wyników:

Obiekty

0
Odręczny list napisany na trzech czystych kartach. Wszystkie strony pokryte pismem. Karty ponumerowane przez autora (numery zapisane u góry i otoczone kółkiem). Główna część listu napisana 7.06.1940. Dodane dopiski z datami 9.06.1940 i 10.02.1940 [sic!]. Pierwsza karta rozdarta na pół w połowie wysokości. Z treści: Moi Kochani! Nie zdajecie sobie sprawy z jak wielką radością czytam Wasze listy. Rozumiecie sami, że nie chodzi mi w tym wypadku o komplementy pod moim adresem, bo tych w listach Waszych z pewnością nie znajduję – ale po prostu – traktuję je jako wymianę myśli, dyskusję na odległość. Zresztą nie tylko ja… Listy Wasze są przedyskutowywane i nieraz mocno krytykowane przez ludzi, których znacie, a z którymi teraz zetknąłem się tutaj na emigracji. […]

List do Tadeusza Perla i innych adresatów (m.in. Mieczysława Bibrowskiego, Emila Rosensteina)

Tross, Seweryn

1940-06-07

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

awers grafiki

Buńczuk Jana III z `Album Polonais`

Lewicki Jan Nepomucen

1853

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

Orzełek 1 Dywizji Piechoty im. Generała Tadeusza Kościuszki - Ujęcie z przodu; Metalowa odznaka wojskowa w formie orła wzorowanego na orle z sarkofagu Władysława Hermana i Bolesława Krzywoustego w Płocku – bez korony i tarczy amazonek. Sylwetka zwarta, głowa zwrócona w lewo, na brzegach rozpostartych skrzydłach wyróżniają się długie pióra – po pięć z każdej strony. Łapy z trzema szponami. Na łapie lewej jeden ze szponów odłamany.

Orzełek 1 Dywizji Piechoty im. Generała Tadeusza Kościuszki

Broniewska, Janina

1943

Muzeum Narodowe w Szczecinie

czerwona okrągła gemma, w grubym złotym obramowaniu. Na wypukłej, okrągłej powierzchni uskrzydlona Wiktoria, trzymająca obwiedzione wieńcami wizerunki mężczyzny w prawym profilu i kobiety w lewym profilu.

Portrety Germanika i Agrypiny I

nieznany

XVIII-XIX w.

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

Odręczny list napisany na pojedynczej karcie w kratkę (prawdopodobnie wyrwana z zeszytu), która została złożona na pół. Wszystkie cztery strony pokryte pismem. Kilka plam u dołu pierwszej strony. W treści relacja o kondycji własnej Seweryna Trossa i jego losach po wybuchu II wojny światowej, na tle ogólnych obserwacji.Treść:(Wilno) Vilnius[,] 27 XII 1939 r. Kochany Tadziu, [przecinek przerobiony z wykrzyknika; kolejne wyrazy wersu – piórem z grubszą stalówką] Mietku i Guto i inni przyjaciele przebywający we Francji. [ponownie cienka stalówka] Kiedy przed 5 miesiącami otrzymałem od Ciebie ostatni Twój list, nie spodziewaliśmy się tych wszystkich zmian, które w [od połowy kolejnego słowa pismo grubą stalówką] międzyczasie nastąpiły na świecie. Wiedzieliśmy o tym najzupełniej dobrze, że będzie wojna; wiedzieliśmy, ze Polska jest państwem słabym (czytaliśmy przecież w „[Neue] Zürcher Zeitung” głosy o wizycie gen. Ironside’a [brytyjski dowódca wojskowy Edmund Ironside po wizycie w Polsce w lipcu 1939 przewidywał, że w razie wybuchu wojny Polska może zostać szybko podbita]) – niemniej jednak nie spodziewaliśmy się takiego jej końca, jakiego byliśmy świadkami. Wy – tam siedząc daleko – we Francji nie wyobrażacie sobie – cośmy tu w kraju przeżyli. Zresztą – może nawet sobie i wyobrażacie, ponieważ jesteście w stałym kontakcie z przebywającą we Francji czwartą brygadą emigracji polskiej, która poinformowała Was zapewne należycie o tym wszystkim, cośmy przeżyli. Muszę jednak stwierdzić, że przeżycia nasze nie były równe. Inne były tych, którzy przeżyli bombardowanie Warszawy. Inne znów tych, którzy byli podczas walk w wojsku, inne wreszcie tych, którzy pieszo, błąkając się od miasta do miasta, od wsi do wsi przeżyli po drodze piekło bombardowania miast otwartych, ostrzeliwania z samolotów uchodźców, wędrujących po drogach, szosach i wiejskich ścieżkach. Największe piekło przeżyła jednak Warszawa. W tym piekle znajdowali się nasi rodzice, nasze siostry… W piwnicy domu przy ul. Chłodnej 15 przesiedziała rodzina Leona Perla, przy ul. Solnej 6 – rodzina Grünsteinów – na Grzybowskiej – Rosensteinów. Itd. itd. Podczas długich 20 dni nasi rodzice żywili się kaszą – bez wody, chleba, kartofli… Ten czas ja przebyłem na pieszej wędrówce dookoła Polski. Warszawa – Otwock – Żelechów – Szack – przeprawa przez Bug (ostatnim ostrzeliwanym przez samoloty promem pod Różanką – Włodawa – Lublin (zawrót) i wreszcie Kowel. Trupy leżące na drodze, ciągłe ostrzeliwanie z karabinów maszynowych, czołgi, pociągi pancerne, palące się miasta – to pierwszy rozdział mojej epopei. Potem rozgrywa się drugi. Kowel. Wojska bolszewickie wchodzą do miasta. Oczekiwanie. Entuzjazm. „Witajcie ich jako zbawców” – pisze w odezwie prezydent Kowla p. Ratajski „Idą na Warszawę!” – oto ogólne przeświadczenie ludności i uchodźców. Tak zresztą myślą żołnierze sowieccy – nawet „politrucy”. W 2 dni po podaniu przez radio moskiewskie wiadomości o ustaleniu linii demarkacyjnej sowiecko-niemieckiej sowiecki „politruk” w mundurze komandora – pouczał zebranych „izrajletów” – że wrogiem ludu jest ten, kto rozsiewa sabotażowe pogłoski, jakoby armia sowiecka miała się zatrzymać w swym pochodzie, jakoby Lublin, Warszawa, Łódź miały być oddane Niemcom… A jednak zostały oddane… Na ulicy Kowla było widać tymczasem najrozmaitsze obrazki, wymagające pióra nie Szołochowa, ale Erenburga. Oficer polski spoliczkowany dwukrotnie przez żydowskiego milicjanta, zrywającego z niego szlify, wydzierającego się przy tem w niebogłosy – „to za Mińsk – to za Przytyk” [zapewne przywołanie głośnych zajść antyżydowskich z 1936 r. w Mińsku Mazowieckim i podradomskim Przytyku] – albo znów podporucznik Żyd (zdaje się Szwarcskajn[?]), popełniający samobójstwo, nie chcąc oddać broni, aresztującym go milicjantom. Rabunki, morderstwa, spekulacje, 18 godzinne ogonki za chlebem i rzeczy naprawdę godne podkreślenia – entuzjazm chłopów wołyńskich… Rozdział III. Lwów. 3 miesiące. Fusy pływające na powierzchni; zakłamanie; ody na cześć 18 św. pańskich. Wzajemne donosy, szkalowanie, lizydupstwo. A przy tym wszystkim niesamowity bałagan, dezorganizacja, kilometrowe ogonki za chlebem, spekulacja, której rozmiarów nie sposób sobie wyobrazić. Spekulacja dochodząca do absurdu. (Kupujesz worek pantofli na lewą nogę – za 150 zł, w ciągu godziny sprzedajesz za 300 zł. Po co? – nikt nie wie. Baisza-Hansza[?]… To trzeba było widzieć… A jednocześnie widzisz walkę wszy. Ze wszystkich stron pozłaziły się Schürery [?], Lece, Pasternaki [?], jeden drugiemu szkodzi, szkaluje jeden II-go, opowiada o tym, co ten kiedyś mówił, jakie miał zastrzeżenia… Z naszych przyjaciół pracę dostaje Olek – nędzna posadka w Zakładzie Oczyszczania Miasta, Wandzia – [słowo podkreślone:] cenzorem literackim, a Zdzich – dawna stara posadka w Stanisławowie… Robiony entuzjazm Olka – i formalna apatia. Szwagierek Twój [tj. Stanisław Wohl] (bezrobotny) i Jadzia [tj. siostra, Jadwiga z Perlów] marzą o wyjeździe na Zachód (przeklina Ciebie, miał paszport do Rumunii i został), podobnie Zdzich itd. Ja mam możliwość robienia „kariery”. (600 zł mies[ięcznie], k[ilogram] masła 20 zł, butów i ubrania w ogóle nie można kupić). Praca redakcyjna albo magistrat… I wreszcie – Rozdział IV. Wilno. Żydowska burżuazja. Wstrętne obrzydliwe mordy, wymalowane panienki, wyrolowane złą szminką, gogusie w mocno podniszczonych ubrankach, niemający w kieszeni ani centa. – Wszystko żyjący na koszt Fundacji Hoovera lub Jointu. Opieka rzeczywiście niezwykła. Jedzenie bezpłatne – obiad z 4 dań, śniadanko i kolacja (biały chleb, masło, ser, wędlina, marmolada) i 15 litów na osobę mieszkanie (pokój kosztuje 30 litów). P. sędzia Friede [sędzia handlowy Maksymilian Friede?], p. Rafał Szereszowski [finansista, przemysłowiec, działacz społeczny, przed wojną uchodzący za jednego z najzamożniejszych obywateli polskich], Julian Glass [przedwojenny właściciel wielkiej warszawskiej firmy handlu żelazem] na bezpłatnym obiadku wydawanym przez Joint. Warto to zobaczyć!!! Ale stąd – droga na świat. Kosztowna co prawda – ale zawsze droga. Samolotem do Sztokholmu, skąd znów aeroplanem – dalej w świat ku Europie – albo okrętem via Azja ku Ameryce. (Koszty podróży częściowo pokrywa „Hias”). Od Warszawy dzielą mnie 2 granice. Wiem, że moi jakoś tam żyją, dom niezniszczony, nieobrabowany (a to dużo). (Podobnie upiekło się i Waszym starym. Wytransportowali Jadzię z Pestką do Lwowa i żyją… Jak? Żyją – i to dobre). Mam jedzenie i spanie – a jednak nie mogę tu wytrzymać – pali mnie bezczynność – muszę wyjechać – [kolejne słowa zdania podkreślone:] i w tym musicie mi dopomóc. Musicie wystarać się dla mnie w Paryżu o [dwa kolejne słowa podkreślone:] wizę francuską. (W Kownie wydają mężczyznom do lat 28). Twoje koneksje Tadziu może się tu przydadzą („Głos Gospod.” nr francuski) (Tyś robił go w Paryżu, ja w Warszawie itd. dziennikarz, filofrancuz, „Czas”, redaktor – wszystko co chcesz – byleby pomogło. Może być legion, wojsko francuskie itd…Wymyślcie sami. Potoście przecież przyjaciele). (Podobnie ja pomogłem Kazikowi i Zdzichowi)… Znajdźcie Cękalskiego. Pomóc Ci może p. Karol Ford (opowiedz mu wszystkie moje [?]), Paris V rue Rollin 5 (człowiek ten ma olbrzymie stosunki, jest speakerem polskim francuskiego radia (godz. 7), stypendysta rządu francuskiego). Podobnie pogadaj w tej sprawie z moimi wujkami (niech przyślą trochę forsy. Naopowiadajcie, co chcecie, byleby pomogli stąd się dalej wydostać[)] 2) H. Sztycer. Paris X. 209 St. Maur. [tj. rue Saint-Maur] 1) B. Sztycer. Fabricant. Boulevard Barbès 40. Paris 18. (Jest synem Geni ze Sztycerów). Mógłbym pisać wiele, wiele i wiele…Najwięcej mógłbym gadać. A przede wszystkim chciałbym was wyściskać i ucałować. Chciałbym, aby to nastąpiło. Tyle osób wyjeżdża – a ja… żyję na łaskawym chlebie „Jointu”. !!! Domagam się niezwłocznej odpowiedzi. O ile możecie telegraficznej (3 dni). List lotniczy idzie 7–14 dni. Zwykły w ogóle nie dochodzi. Całuję Was Tross [adres obramowany liniami z trzech stron:] Seweryn Tross (Samuel Grynsztajn) | Lietouva [?] [właśc. Lietuva] | Vilnius | Piłsudskiego 20/2. [obok, z czterema podkreśleniami:] Wizę i forsę!!! P.S. Niesłychane i śmieszne[,] dr Adolf Atlas [zob. biogram w Wirtualnym Sztetlu; po wojnie przebywał w USA, w 1958 wysłano do niego zaproszenie na zjazd koleżeński Gimnazjum Męskiego w Sanoku: https://sanockabibliotekacyfrowa.pl/dlibra/show-content/publication/edition/373?id=373; przed wojną pisywał m.in. teksty na tematy ekonomiczno-gospodarcze] został profesorem na uniwersytecie lwowskim. Koresponduje z Chruszczowem [zapewne Nikitą Chruszczowem, wówczas I sekretarzem Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii Ukrainy] itp. P.S. (Ostatnia wiadomość) W tej chwili dowiedziałem się, że Staś [Wohl] i Jadzia [z d. Perl Wohl] są w drodze do mnie. Myślę, że i dla nich będziesz musiał się starać. STross

List do Tadeusza Perla, Mietka i Guty

Tross, Seweryn

1939-12-27

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

Pamiątkowa kasetka na cygara zdobiona grawerunkami i emaliowanymi proporcami kawaleryjskimi. Wykonana z mosiądzu (złoconego?), w kształcie prostopadłościanu z otwieranym na zawiasach wiekiem

Kasetka

Kasetka z proporczykami

nieznany

XX wiek

Muzeum – Zamek w Łańcucie

Ryszard Górecki. Wojna jest piękna. Estetyka konfliktu zbrojnego. - ujęcie z przodu; Obłożony w foliową koszulkę obiekt-książka. Okładka w kolorze limonkowym. Na frontowej stronie od góry: fotomontaż z przedstawieniem błękitnego morza i fragmentu egzotycznej piaszczystej plaży z palmami. Horyzont w 3/4 wysokości przedstawienia, partie nieba błękitne z kilkoma białymi pierzastymi chmurkami. Na pierwszym planie po lewej trzy wyskakujące z morza delfiny, za nimi wznoszący się w górę pocisk balistyczny, poniżej zdjęcia kolejno czarnymi literami: nazwisko autora (RYSZARD GÓRECKI) i tytuł publikacji (WOJNA JEST PIĘKNA. ESTETYKA KONFLIKTU ZBROJNEGO), u dołu okładki logo Wydawnictwa Niewidzialny Znak. Na grzbiecie okładki od góry: tytuł publikacji, nazwisko autora i logo wydawcy.

Ryszard Górecki. Wojna jest piękna. Estetyka konfliktu zbrojnego.

Górecki, Ryszard

2008

Muzeum Narodowe w Szczecinie

scena biblijna - Jezus dźwigający krzyż - ujęcie z przodu; Odbitka w układzie pionowym wykonana czarną farbą drukarską na prostokątnym arkuszu cienkiego papieru czerpanego. Arkusz obcięto wzdłuż ramki przedstawienia - brak bordiury i innych elementów zdobniczych odbitki. Na pierwszym planie Jezus w sukni i płaszczu, w koronie cierniowej na głowie, idący równiną poza murami Jerozolimy, pochylający się pod ciężarem krzyża, który dźwiga na lewym ramieniu. Uwiązany do sznura ciągniętego przez rzymskiego sługę, Jezus ogląda się za siebie w stronę swej Matki przyklękającej ze złożonymi rękami, za którą widać dwie postacie kobiece. Długie ramię krzyża podtrzymuje Szymon Cyrenajczyk. Jeden z dwójki żołnierzy rzymskich, rozmawiających w cieniu za krzyżem, wskazuje wzniesienie widoczne w prawym, górnym rogu ryciny. Drogą wiodącą stokiem na szczyt góry porusza się piechota, a za nią kawaleria. Na szczycie, na trzech krzyżach, wiszą skazańcy. Po lewej stronie ryciny, w głębi, za jadącymi konno duchownymi żydowskimi i wojskiem rzymskim, dźwigającym signum (sztandar) i włócznie, widoczne są wysokie mury miasta z wieżą zwieńczoną blankami. Górny brzeg przedstawienia zdobi rollwerkowy kartusz z tytułem majuskułą: SIC DEVS DILEXIT MVNDV.

Sic deus dilexit mundu | Tak Bóg miłuje świat

scena biblijna - Jezus dźwigający krzyż

Sadeler, Aegidius II

1590

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Zegar okrętowy - ujęcie z przodu; Zegar okrętowy w metalowej, okrągłej obudowie z sygnaturą J. Auricoste a Paris od wewnętrznej strony, w owalnej obwódce. Tarcza w kolorze kremowym o średnicy 14,5 cm. Podziałka godzinowo-minutowa, na której cyframi arabskimi od 1 do 12 oznaczono jedynie godziny. Wskazówki godzinowa i minutowa umieszczone centralnie, kształt prosty, bez ozdób. Tarcza sekundowa ponad osią, pomiędzy centrum tarczy a liczbą 12, z podziałką wyskalowaną od 0 do 60 sekund, na której podpisano wartość co dziesiątej sekundy. Wskazówka sekundowa czarna prosta. Pod osią trzpień do nakręcania o kwadratowym przekroju. Pomiędzy trzpieniem a osią godzinową znajduje się sygnatura J. Auricoste - horloger de la Marine de l'Elat - Paris. Średnica obudowy zegara wynosi 18 cm, wysokość 8,5 cm. Pokrywa szklana w obudowie pierścieniowej, profilowanej, z uszczelką gumową o zawiasowym zaczepie, zamykana na trzpień i ozdobną śrubę. Na obudowie od spodu trzy uchwyty do mocowania zegara do podłoża.

Zegar okrętowy

Auricoste, Paryż (1854- )

1901 — 1950

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Okładka przednia. Fotografia wykonana w ramach Programu Operacyjnego Polska cyfrowa – projekt www.muzeach.

Książeczka wojskowa Haliny Olszewickiej

Ministerstwo Obrony Narodowej (Warszawa; 1944-)

1947-05-22

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

Znaleziono 367 obiektów

zobacz wszystkie obiekty

Kolekcje

89
zobacz wszystkie

Ścieżki edukacyjne

6
zobacz wszystkie

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
asd