![E/6358/1/ML Obraz olejny na płótnie, w ramach bejcowanych, przedstawia Św. Barbarę. Postać zakomponowana centralnie, w partii pasa tułów lekko skręcony. Twarz pucułowata o karnacji bladoróżowej, wyraźnych migdałowych oczach z brązowymi źrenicami. Cienkie łuki brwiowe łączą się z wąskim nosem rozszerzającym się ku dołowi. Czerwone małe usta. Brązowe falujące włosy, rozdzielone po środku, spływają ku dołowi na ramiona, odsłaniając lewe ucho z małym kolczykiem. Włosy zdobi 8 drobnych sznurków perełek zebranych po dwa, po obu stronach głowy; powyżej uszy i poniżej korony koloru żółtego ozdobionej 4 brązowymi paskami, zakończonej 5 równobocznymi trójkątami. Postać odziana jest w jasnogranatową suknię z bufiastymi rękawami, wykończonymi wąskimi mankietami, a w partii dekoltu przewiązaną środkiem. Na suknię nałożona granatowa tunika. Na prawym ramieniu zielona pelerynka, spod której spływa czerwony płaszcz z brązowym podbiciem, zdobiony graficznym motywem żółtych kwiatów i spiralnych linii. Płaszcz spowija całą postać. Przerzucony przez lewe ramię, spływa ku dołowi. Prawa ręka ugięta w łokciu, uniesiona ku górze. W dłoni kielich koloru żółtego, z napisem IHS. Lewa dłoń oparta o rękojeść miecza. W tle, z prawej strony, okrągła dwuczęściowa budowla, przykryta cylindrycznym, czerwonym dachem. Tło obrazu czerwone, z lewem górnym fragmentem koloru żółtego.
Konserwacja: 1985 r.](/brepo/panel_repo/2022/04/16/pnxicn/contain-360-1000-max-e-6358-1-ml-001.jpg)
Święta Barbara (z feretronu)
1901 — 1910
Muzeum Narodowe w Lublinie
Jest częścią kolekcji: Sztuka Ludowa Lubelszczyzny (XVII – 1. połowa XX wieku)
Franciszkanin św. Antoni Padewski jest uznawany przez mieszkańców Lublina za patrona miasta. Prawdopodobnie od XVII wieku, kiedy to na Bramie Krakowskiej pojawił się jego obraz. Jego kult wprowadzili bernardyni tuż po przybyciu do miasta w 1459 roku. Patronuje także innym polskim miastom, między innymi: Jasłu, Brodnicy czy Rybnikowi, oraz europejskim – Lizbonie i Padwie. Jego wezwanie ma wiele parafii i kościołów na całym świecie. Jest uznawany za opiekuna osób i rzeczy zaginionych, braci franciszkanów, sióstr antoninek, dzieci, górników, małżeństw, narzeczonych, położnic, ubogich, podróżnych. W kulturze ludowej św. Antoniego wzywano jako orędownika w przypadku bezpłodności, w sprawach rodzinnych, podczas zarazy bydła. W ikonografii jest przedstawiany we franciszkańskim habicie z kapturem, przewiązanym białym sznurem z trzema węzłami symbolizującymi śluby ubóstwa, posłuszeństwa i czystości. W dłoni trzyma lilię, symbol niewinności, a na ręku często Dzieciątko Jezus.
Święty Antoni jest związany nie tylko z Lublinem, dzięki niemu Radecznicę, wieś w powiecie zamojskim, uznano za Częstochowę Lubelszczyzny. Stało się to za sprawą majowego objawienia z 1664 roku. Wówczas święty na wzgórzu zwanym Łysą Górą ukazał się Szymonowi Tkaczowi, ubogiemu mieszkańcowi wioski, i poprosił o wzniesienie świątyni. Początkowo postawiono drewniany krzyż, pod którym gromadzili się wierni, miały tam miejsce pierwsze cuda. Na polecenie biskupa Mikołaja Świrskiego, sufragana chełmskiego, trzy lata później w miejscowości zostali ulokowani bernardyni, a w 1670 roku klasztorowi nadano akt fundacyjny. Radecznica szybko zasłynęła w okolicy jako sanktuarium, a tradycja odpustów 13 czerwca zaczęła gromadzić rzesze pątników obrządków grecko- i rzymskokatolickiego.
Największy rozwój ruchu pielgrzymkowego, tym samym wzrost popularności św. Antoniego i sława wioski, przypadł na lata 1815–1869. W 1869 roku zakonnicy byli represjonowani za udział w powstaniu styczniowym i musieli opuścić klasztor. Zabudowania początkowo oddano unitom, a w roku 1886 założono klasztor prawosławny. Trzydzieści lat później świątynia powróciła do katolików, w 1919 roku oo. Bernardyni ponownie objęli pieczą sanktuarium w Radecznicy i reaktywowali kult św. Antoniego.
Autor / wytwórca
Rodzaj obiektu
malarstwo, obraz
Technika
technika malarska
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1901 — 1910
Muzeum Narodowe w Lublinie
1801 — 1900
Muzeum Narodowe w Lublinie
1801 — 1900
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Okręgowe w Toruniu
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna