![ML/H/1561/6 ML/H/1561/6 - Kompozycja w formie stojącego prostokąta zakończona górą łukiem pełnym. Na pierwszym planie pod urwiskiem skalnym leży młoda kobieta, lekko wsparta na prawej dłoni. Głowa przechylona, włosy długie, jasne, rozpuszczone. Ponad nią wysoka skała, z której szczytu wyłania się głowa i ramię starca. Siwa broda mężczyzny spływa na skałę, z rozwianych włosów na głowie wyrasta zamek. Mężczyzna patrzy na śpiącą kobietę. Na dalszym planie pomiędzy prześwitem skalnym widoczny pejzaż. Pod rysunkiem napis](/brepo/panel_repo/2022/04/16/tgm8va/contain-360-1000-max-ml-h-1561-6-001.jpg)
Bajka
1913
Muzeum Narodowe w Lublinie
Jest częścią kolekcji: Lubliniana. Malarskie widoki Lublina i Lubelszczyzny (XVII – początek XX wieku)
Władysław Barwicki urodził się w Puławach, ale na miejsce do życia wybrał Lublin. Miasto stało się jego małą ojczyzną, mieszkał w nim kilkadziesiąt lat. Rozmiłowany był w jego historii i zabytkach, które utrwalał w rysunkach i poezji. Artysta chętnie wykonywał ilustracje do legend i podań o Lublinie, czasem snując własną wizję zdarzeń.
Pracę pod autorskim tytułem Lublin – Bystrzyca można lepiej zrozumieć poprzez poezję artysty. W 1915 roku wydał tomik wierszy pt. Lublin w pieśni, który opatrzył własnymi ilustracjami. W pierwszym utworze, Przygrywka, nazwał Lublin „starym dziadziusiem”. Wiersz zilustrował grafiką niemal identyczną jak ta z wydanej dwa lata wcześniej teki autolitografii. Różnica jest tylko taka, że na grafice z teki starzec jest przedstawiony na tle Wieży Trynitarskiej, na tej z tomiku zaś za jego plecami widnieje Brama Krakowska.
Staruszek siedzący na murach miasta trzyma w ręku różaniec, symbol upływającego czasu i przemijania. W obrazie skontrastowany jest smutek i zaduma starca – Lublina, z radością i beztroską dziewczyny – personifikacją rzeki Bystrzycy. Rzeka ukazana jest jako źródło życia miasta. Jej obecność wpłynęła znacząco na powstanie Lublina, służyła osadnictwu, zapewniała wodę i ryby.
O wielkiej miłości Barwickiego do miasta dowiadujemy się ze wspomnianego utworu Przygrywka. Autor pisze, że wszystkie trudy i znoje, jakie niesie codzienność, łatwiej znieść w murach Lublina niż gdzie indziej. Wyznaje również, że gdy stanie na Sądzie Ostatecznym, to odpowie Bogu, że nie chce nieba bez Lublina.
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 41.8 cm, szerokość: 26.8 cm
Rodzaj obiektu
grafika
Technika
litografia
Tworzywo / materiał
papier
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1913
Muzeum Narodowe w Lublinie
1915
Muzeum Narodowe w Lublinie
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna