![S/G/916/ML Widok ulicy w miasteczku.. W centrum kompozycji szeroka, niebrukowana droga. Po obu jej stronach niewielkie domy. Zabudowania parterowe, drewniane, kryte dachami naczółkowymi. Na pierwszym planie, po prawej dom ukazany od strony szczytu, za nim dachy dwóch kolejnych zabudowań. Po lewej rząd domów usytuowanych elewacją w stronę drogi, obok żuraw i stojący przy jednym z budynków wóz. Przedstawienie utrzymane w szerokiej gamie szarości i błękitów.](/brepo/panel_repo/2022/04/14/mxzyfs/contain-360-1000-max-s-g-916-ml-001.jpg)
Ulica w Bełżycach
1800 — 1900
Muzeum Narodowe w Lublinie
Jest częścią kolekcji: Polskie malarstwo pejzażowe (XIX – 1. połowa XX wieku)
Leon Wyczółkowski (1852–1936) jest zaliczany do najwybitniejszych artystów okresu Młodej Polski. Wykształcenie zdobywał w warszawskiej Klasie Rysunkowej u W. Gersona, R. Hadziewicza i A. Kamińskiego oraz w Monachium. Umiejętności doskonalił pod okiem J. Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1877–1879). W 1895 roku zamieszkał w Krakowie, objął stanowisko profesora w macierzystej uczelni.
Powszechna w kręgu artystów młodopolskich fascynacja Tatrami i góralszczyzną, które traktowano często jako nośnik symbolicznych treści, była związana między innymi z popularnością Zakopanego. Na przełomie wieków stało się kulturowym centrum odwiedzanym przez artystyczną bohemę. Do admiratorów tatrzańskiej przyrody należał również Wyczółkowski, który przyjeżdżał w Tatry, począwszy od 1896 roku aż po lata 20. minionego stulecia. Artysta uczynił je motywem przewodnim swoich pejzaży wykonywanych głównie w technice pastelu i akwareli, a także transponowanych na grafikę. Najciekawsze górskie widoki powstawały w latach 1904–1906. Z tego czasu pochodzi Pejzaż górski z willą (1905 rok). Podczas pobytu w Zakopanem w sierpniu i wrześniu tego roku artysta zamieszkał u wdowy po profesorze P. Chmielowskim. Plenerowe wyprawy nad Morskie Oko, Czarny Staw czy w okolice Zakopanego przyniosły dużo malowniczych widoków górskich jezior i szczytów, skalistych zboczy, przełęczy, dolin i rozsianych w nich zabudowań. Omawiany pastel jest przykładem oszczędnego w formie, syntetycznego pejzażu. Wyczółkowski posłużył się w nim zaczerpniętymi z estetyki japońskiego drzeworytu zasadami budowania kompozycji – asymetrią i specyficznym kadrowaniem spychającym tytułową willę na skraj przedstawienia, a także oszczędnym użyciem środków wyrazu – przygaszoną paletą, zastosowaniem płaskich plam i zaakcentowaniem roli pustej przestrzeni. Elementem ożywiającym kompozycję jest diagonalny układ zbocza i intensywnie rozświetlony jego fragment, który kontrastuje z pozbawioną słońca, zasnutą chmurami płaszczyzną ponurego nieba.
Anna Hałata
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 54 cm, szerokość: 74 cm
Rodzaj obiektu
rysunek
Technika
pastel
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1800 — 1900
Muzeum Narodowe w Lublinie
1918 — 1919
Muzeum Narodowe w Lublinie
1912
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna