![MNS/H/820 Filiżanka do herbaty - ujęcie z przodu; Duża filiżanka z białej porcelany dekorowana złoceniami. Czarka filiżanki okrągła w przekroju poziomym, szeroka na wysokości wylewu zwęża się w kierunku dna. Poniżej wylewu złocony ornament w formie ukośnego szrafowania ograniczonego od góry poziomą dookolną linią i od dołu ułożonymi na przemian C-kształtnymi elementami nawiązującymi do uproszczonego ornamentu małżowinowo-chrząstkowego. Na zewnętrznej ściance czarki oraz na stopce delikatne dookolne pasmo ornamentu plastycznego w formie spłaszczonych esownic i rozciągniętego motywu małżowinowo-chrząstkowego. Nawiązuje do niego również forma uszka ozdobionego pasmem złocenia na stronie grzbietowej, które przechodzi w cienką strużkę podkreślającą plastyczność ślimacznicy na profilu uszka, tuż przy łączeniu górnej jego części z czarką.](/brepo/panel_repo/2023/03/01/afmwpn/contain-360-1000-max-mns-h-820-diga4153-m.jpg)
Filiżanka do herbaty
1930 — 1945
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Pamiątki po szczecińskich pionierach
Po drugiej wojnie światowej na Pomorzu Zachodnim dokonana została prawie całkowita wymiana ludności. Nowi osadnicy zamieszkali w opuszczonych domach, w których pozostały meble, sprzęty kuchenne i naczynia.
Wśród przybyłych do miasta osób znajdowała się Helena Kurcyusz (1914-1999) – córka Zygmunta Słomińskiego, prezydenta Warszawy w okresie międzywojennym oraz Teresy z Paszkiewiczów Słomińskiej. Jeszcze przed rozpoczęciem drugiej wojny światowej, udało jej się ukończyć Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej. Podczas obrony Warszawy we wrześniu 1939 roku była członkiem Pogotowia Technicznego niosącego pomoc rannym, z czasem rozpoczynając współpracę z konspiracyjnym Związkiem Walki Zbrojnej, a następnie Armią Krajową. W związku z działalnością w tych strukturach w październiku 1942 roku została aresztowana przez gestapo i uwięziona na Alei Szucha i na Pawiaku. Od stycznia 1943 do kwietnia 1944 roku przebywała w obozie koncentracyjnym na Majdanku, skąd przewieziono ją do obozu w Ravensbrück, a potem Neubrandenburga.
Po zakończeniu wojny, wracając do Warszawy zatrzymała się w Szczecinie, gdzie podjęła pracę w Wydziale Budownictwa Urzędu Miejskiego, a od roku 1946 – w Regionalnej Dyrekcji Planowania Przestrzennego, pełniąc funkcję głównego urbanisty województwa szczecińskiego, a także prowadząc inwentaryzację zabytków. Helena Kurcyusz decydując się na pozostanie w Szczecinie, zamieszkała w willi przy ulicy Stanisława Wyspiańskiego 7, przejmując jednocześnie po poprzednich właścicielach meble, a także wiele ozdobnych naczyń. Jednym z nich był zachowany w dość dobrym stanie porcelanowy talerzyk, wyprodukowany przez jedną z najsłynniejszych i najdroższych manufaktur porcelany w Europie, Königliche Porzallen Manufaktur, sygnowany skrótem KMP. Wraz z innymi pamiątkami i przedmiotami osobistymi został przekazany do zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie po śmierci Kurcyuszowej w 1999 roku.
Anna Lew-Machniak
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 2.3 cm
Rodzaj obiektu
talerz
Technika
wyciskanie w formie, szkliwienie, farby podszkliwne, złoto naszkliwnie
Tworzywo / materiał
porcelana
Pochodzenie / sposób pozyskania
dar
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1930 — 1945
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1928
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1940 — 1970
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum – Zamek w Łańcucie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna