Przęślik

Niewielki przyrząd tkacki – wykonany z gliny przęślik, odkryto na terenie osady kultury przeworskiej w Nieszawie Kolonii, w powiecie opolskim, województwie lubelskim, położonej w widłach rzek Wisły i Wyżnicy. Osada datowana jest na okres pomiędzy II a IV wiekiem n.e.

Stanowisko zostało odkryte w 1979 roku w trakcie badań powierzchniowych prowadzonych przez archeologów z Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Sondażowe wykopaliska przeprowadzono w roku 1986. Systematyczne badania wykopaliskowe prowadzili pracownicy Działu Archeologii Muzeum Lubelskiego: Anna Kloss (1986), Waleria Misiewicz i Marta Polańska (1996–1997) oraz Marta Stasiak-Cyran (1998–2008).

Przęślik o formie dwustożkowatej w przekroju został wylepiony ręcznie z gliny i wypalony na kolor jasnobrązowy. Powierzchnie przy otworach są płasko ścięte. Na zewnętrznych ściankach obydwu stożków występują motywy ryte w postaci pasa pionowych i ukośnych kresek pogrupowanych w zespoły od dwóch do ośmiu nacięć. Na drugim pasie ornamentu nacięcia układają się w formę krzyża lub kwiatka.

Przęśliki to narzędzia tkackie, które miały zwiększyć bezwładność wrzeciona i zapobiegać zsuwaniu się nici nawiniętych na nim. Są przedmiotami dość często znajdowanymi na stanowiskach archeologicznych, począwszy od neolitu, po średniowiecze. Zazwyczaj jednak nie są zdobione. Egzemplarz przęślika z Nieszawy Kolonii stanowi ciekawe źródło materialne pozwalające na przybliżenie rzemiosła przędzalniczego i tkackiego ludności kultury przeworskiej.