Parawan

Parawan składa się zazwyczaj z kilku przegubowo łączonych skrzydeł. Mebel spełnia rolę ruchomej ścianki służącej do zasłonięcia lub wygrodzenia przestrzeni. Jest to jeden z najbardziej funkcjonalnych i poręcznych sprzętów stosowanych we wnętrzach mieszkalnych. Nazwa mebla pochodzi z włoskiego „para vento” oznaczającego osłonę przeciw wiatru. Francuzi zapożyczyli termin i spopularyzowali pod nazwą „paravent” czyli ekran. Pierwsze parawany skonstruowano w Chinach, skąd trafiły do Japonii. W Europie sprzęty te pojawiły się prawdopodobnie w XVI w., gdy wyprawy odkrywców i kupców rozbudziły europejską fascynację Dalekim Wschodem. Na skutek zainteresowania szeroko pojętą kulturą Chin i Japonii wzrosło zapotrzebowanie na dalekowschodnie wyroby rzemiosła lub ich europejskie naśladownictwa. Szczególnie dobrze widać to w sztuce i rzemiośle. W Europie parawany cieszyły się największą popularnością w XVIII i XIX w. Z czasem zmieniono całkowicie ich stylistykę w niczym nie przypominającą dalekowschodniej, dostosowując ją do potrzeb aktualnie panującej na gruncie europejskim mody. W głąb XIX w., wraz ze wzrostem świadomości i potrzeb higienicznych, parawan często stawał się jedynie funkcjonalnym sprzętem domowym o neutralnej estetyce, jak prezentowany trójskrzydłowy mebel o ramowej konstrukcji wypełnionej dołem tkaniną, przeszklony w górnej części. Jego mosiężne przegubowe zawiasy pozwalają na dogodną i szybką regulację kąta ustawienia skrzydeł. 
Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967