Most kolejowy pod Wrotkowem

Wobec zbliżającej się ofensywy bolszewickiej w 1920 roku władze Lublina stanęły przed poważną decyzją o zabezpieczeniu miasta. Budowa umocnień i szańców stała się koniecznością, była ważnym przedsięwzięciem mogącym zdecydować o losie miasta. Powstał Wojewódzki Komitet Obrony Narodowej, który wraz z władzami lokalnymi zdecydował nie zarządzać ewakuacji mieszkańców, ale przygotować miasto do obrony.

Wieści o zbliżających się wojskach bolszewickich, pojawiające się w prasie, budziły powszechny niepokój. Ludzie bali się grabieży i gwałtów, których dopuszczali się bolszewicy. W mieście panował niepokój, wzrosły ceny żywności, zdarzały się braki chleba w sklepach. Niektórzy mieszkańcy opuścili miasto, choć władze nawoływały do podjęcia obrony. Na szczęście ofensywa armii rosyjskiej w 1920 roku ominęła Lublin, a wojska polskie pod wodzą Piłsudskiego odzyskiwały kolejne miasta.

Prace fortyfikacyjne w Lublinie udokumentowano na fotografiach, z których zachowało się osiem. Są naklejone na tłoczoną tekturę, niektóre opisano. Pozowały do nich osoby nadzorujące przebieg robót, między innymi wojewoda lubelski. Odbitki wykonano w zakładzie Stanisława Zawadzkiego w Lublinie.

Stanisław Zawadzki urodził się w 1868 roku w Lublinie. Nie wiadomo, kiedy dokładnie zajął się fotografią, ale stał się spadkobiercą fotografa lubelskiego Aleksandra Stepanowa. Kierował zakładem po śmierci słynnego właściciela, początkowo pod dawnym szyldem A. Stepanoff. W 1905 roku zmienił nazwę na Zakład Artystycznej Fotografii Stanisława Zawadzkiego, dawniej Stepanoff. W okresie międzywojennym wszedł we współpracę z Ludwikiem Radzikowskim. Wówczas zakład przeniósł się z siedziby przy ulicy Kościuszki 2 do lokalu w budynku Hotelu Europejskiego przy Krakowskim Przedmieściu w Lublinie.