Laska

Laska, stanowiąca symbol władzy (patrz: E/1651/ML, służyła jednak także do podpierania się, towarzyszyła wędrowcom podczas trudnych przepraw przez skały, rzeki czy strumienie. Nosili ją też pasterze. Za pomocą laski prowadzili stado i utrzymywali w nim porządek, a w razie potrzeby bronili przed drapieżnikami. Kijem pasterskim wyznaczali owcom kierunek wędrówki, liczyli je oraz karcili.

W XVII wieku zdobiona laska zastąpiła miecz, noszony przez arystokratów jako symbol statusu. Następnie, aż do 30. lat XX wieku, stała się modnym dodatkiem stroju, obok rękawiczek, kapeluszy czy szali. Wówczas nie była często używana do podpierania, ale bardziej noszono ją. Dama lub dżentelmen z kilku posiadanych egzemplarzy dobierał odpowiednią do ubioru. Wiele z nich to bardzo eleganckie okazy z ozdobnymi uchwytami.

Również w męskich strojach ludowych, obok pasów: skórzanych z mosiężnymi kółkami, welwetowych z kolorowymi naszyciami lub tkanych, laska z rzeźbioną rączką była ciekawym elementem. Dekoracje z bogactwem motywów, zarówno roślinnych, zoomorficznych, jak i antropologicznych, często pojawiały się na całej powierzchni przedmiotu. Tworzyli je wiejscy stolarze (na przykład Bolesław Rudko z Chmielowa w powiecie parczewskim) i rzeźbiarze (na przykład Jakub Madej z Horodzieżki w powiecie łukowskim czy Andrzej Siek z Lipin Dolnych w powiecie biłgorajskim).