Figura kultu przodków

Mintadi (liczba pojedyncza ntadi) to rzeźby kamienne wykonywane zazwyczaj z łupku chlorytowego – miękkiej skały, która łatwo poddaje się obróbce. Związane są z tradycją i kulturą królestwa Kongo powstałego w XIV wieku w dolnym biegu rzeki Kongo (dzisiejsze tereny północnej Angoli, Republiki Kongo, zachodniej części Demokratycznej Republiki Konga). Figury te były znane w Europie już w XVII wieku, kiedy to zostały przywiezione przez włoskich misjonarzy działających na terenie królestwa. Przekazano je wówczas i wystawiano w dzisiejszym Muzeum Narodowym Prehistorii i Etnografii im. Luigi Pigorini w Rzymie. Mintadi służyły przede wszystkim do ozdabiania grobów notabli królestwa Kongo. Znane są różne typy mintadi: mfumu – władcy, którego rozpoznaje się po insygniach władzy, m.in. fajce, lasce, czapce lub przedstawianego jako fumani – myśliciela, który siedzi ze skrzyżowanymi nogami i głową opartą na jednej ręce, dostojnika niższego stopnia, który przedstawiany jest zazwyczaj w postawie wyrażającej szacunek i uległość oraz kobiety z dzieckiem lub dziećmi.

Większość mintadi to substytuty władcy wciąż żyjącego, lecz chwilowo nieobecnego oraz podobizny zmarłych dostojników. Są przedmiotami zapewniającymi ciągłość i trwałości władzy.

Katarzyna Findlik-Gawron