Łazienka, Pokój 60 II piętro przy Sypialni 59

Nazwy historyczne:  „Gabardówka” (XVIII), "Pokoy Sypialny N°8" (1802)?(Apartamenty Państwa Młodszych),
Nazwy inne: Pokój 60 II piętro
Czas powstania: 1629-42 r. - konstrukcja ścian; XVIII/XIX w. - boazeria, sufit ze sztukateriami, tkanina
Architekci: nieznani
Artyści: nieznani

Łazienka jest umieszczona w skrzydle północnym II piętra zamku. Pomieszczenie na rzucie prostokąta, ma obniżony sufit w stosunku do sufitu w sąsiadującej z łazienką sypialni. W ścianie północnej znajduje się  jedno kwadratowe dwuskrzydłowe okno zamknięte łukiem odcinkowym, zajmujące prawie całą szerokość  pomieszczenia. Na ścianie północnej i we wnęce okiennej malowana boazeria z płycinowymi podziałami, taka sama jak w sąsiedniej sypialni, ale bez rokokowego ornamentu. W części ścian zachodniej i wschodniej cokołowa boazeria z płycinami w kształcie leżącego prostokąta. Drzwi prowadzące do sypialni są dwuskrzydłowe, płycinowe, dekorowane i malowane  podobnie jak boazeria. Na ścianach zachodniej i wschodniej nad boazerią oryginalna różowa mora pozyskana podczas ostatniej konserwacji z sypialni. Na całej ścianie południowej i części ścian wschodniej i zachodniej ułożono ceramiczne płytki w kolorach kremowym i żółtym, zwieńczone ozdobnym gzymsem wykonanym  z kafli. Południową część łazienki zajmują urządzenia sanitarne z czasów ostatniej przebudowy, bidet i wanna. Wanna porcelanowa ozdobiona jest motywem wieńca, który powtarza się na płytkach powyżej. Na ścianie wschodniej duże lustro zajmuje całą wysokość łazienki. Sufit płaski z zaokrąglonymi narożnikami ujęty jest w dekoracyjną  listwę . Podłoga z drewna dębowego w jodełkę.
Pod koniec XVIII wieku łazienka z przyległymi pomieszczeniami wchodziła w skład „Gabarówki”. Od 1807 r. stanowiła ona część Apartamentu Państwa Młodszych. Opierając się na inwentarzach z lat 1854 – 1855 i 1862 można domniemywać, że funkcjonowała tu Kancelaria lub garderoba hr. Alfreda II. Obniżony w łazience sufitu w stosunku do sypialni pozwala przypuszczać, że była to pierwotna wysokość wszystkich pomieszczeń przed ich podwyższeniem w czasie ostatniej przebudowy za czasów Romana i Elżbiety Potockich. W tym czasie, powstało kilkanaście łazienek, razem z opisywaną, wyposażonych w urządzenia sanitarne londyńsko – wiedeńskiej firmy Gramlick . Przekształcenie pomieszczenia w łazienkę miało miejsce około 1890 r., kiedy na ściany położono ozdobne kafelki, zamontowano lustro i urządzenia sanitarne, z tego też okresu pochodzi mora kryjąca ściany.

Podstawowa bibliografia:
•    Kossakowska – Szanajca Zofia, Majewska – Maszkowska Bożena, Zamek w Łańcucie, Warszawa 1964.
•    Omilanowska Małgorzata, Jakub Sito, Łańcut i okolice, [w]: Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 1994.
•    Piotrowski Józef, Zamek w Łańcucie, Lwów 1933.
•    Potocka Elżbieta, , Łańcut - wspomnienia od roku 1885 do roku 1915, [Pamiętnik, maszynopis w zbiorach Muzeum-Zamek w Łańcucie].
•    Kompleksowa Konserwacja wystroju wnętrz, Dokumentacja opisowa, 2014 – 2016, AC Konserwacja Zabytków.


Opracowanie: Przemysław Kucia