Parawanik kominkowy

Kominkom, które służyły do ogrzewania pomieszczeń, towarzyszyły przybory kominkowe pełniące dwie funkcje- użytkową i dekoracyjną. W ich skład wchodziły: wilki kominkowe, szczypce, łopatka – szufelka, pogrzebacz, haczyk, miotełka, mieszek do podtrzymywania ognia (zwykle drewniany oprawiony w skórę), stojak na przybory, ekranik kominkowy, blacha przed kominek. Wyroby te podlegały modzie i ich wygląd zmieniał się w zależności od dominującego w danym okresie stylu w sztuce. Większość posiadanych przez Muzeum – Zamek w Łańcucie akcesoriów kominkowych pochodzi z czasu od XVIII wieku do pocz. XX wieku, a wykonane są z mosiądzu, brązu złoconego, stali, powstały zaś głownie Anglii, Francji i Polsce. Parawanik pięcioskrzydłowy z mosiądzu (odlew cyzelowany) i drutu miedzianego składany, wyrób francuski lub angielski z około 1780 roku pochodzi z kolekcji Potockich. Każde ze skrzydeł w kształcie prostokąta zamkniętego u góry fantazyjnym łukiem, u dołu prostokątną z blachy ozdobionym półplastyczną sceną antykizująca z amorków grających na instrumentach muzycznych. Każdy z prostokątów wypełnione drobną siatką, o wzorze falisty linii z drutu miedzianego i mosiężnego. Każde skrzydło profilowane i ozdobione wzdłuż krawędzi ornamentem perełkowym, który obejmuje też dolne fragmenty z amorkami. Skrzydła łączone za pomocą prętów zakończonych sterczynką w formie żołędzia. Na skrajnych skrzydłach zamontowane uchwyty do przenoszenia parawanika w kształcie antabek, rewers parawanika gładki.

Przemysław Kucia