Szezlong

Leżanki są meblami służącymi do odpoczynku w ciągu dnia. Znane były już od starożytności. W nowożytnej Europie leżanki pojawiły się w XVII w., zagościły na dobre we wnętrzach europejskich pałaców w XVIII w., najmodniejsze, a równocześnie powszechne stały się w XIX w, stosowane są do dziś na całym świecie. W zależności od czasu powstania i panującej mody przybierały one różne kształty i otrzymywały różne nazwy. Najpierw jako dzienne lub wypoczynkowe łóżko zwane po angielsku „day bed” lub „rest bed”, a po francusku „lit du jour” lub „lit de repose”, wraz z przemożnym wpływem mody francuskiej zadomowiły się ostatecznie jako długie krzesła „chaise longue”, nazywane potocznie szezlongami. Od XVIII w. szezlongi w różnych odmianach stały się luksusowymi meblami, używanymi w damskich buduarach, salonach, salonikach, apartamentach. Wygodne, tapicerowane, bogato dekorowane – stanowiły często jeden z elementów garnituru meblowego, tworzącego stylistyczną całość z wnętrzem lub mieszkaniem, do którego były przeznaczone. O popularności tego mebla świadczy chociażby to, że na szezlongach sportretowano wiele słynnych dam, znieruchomiałych półleżąc, często w zadumie lub z książką w ręce.
Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967