Ruines du Chateau de Janowiec

Litografia przedstawia romantyczny w nastroju pejzaż z Janowca nad Wisłą. Zajmujące centrum obrazu rozległe wzgórze zamkowe zostało ukazane ze znacznego oddalenia, z punktu obserwacyjnego znajdującego się u stóp wzniesienia. W kompozycji zastosowano tak zwaną żabią perspektywę. Dzięki temu zabiegowi przedstawienie nabrało wewnętrznej dynamiki, zyskało na ogólnym wyrazie i efektowności. Monumentalna architektura w postaci malowniczych ruin na pierwszym planie i zwartej, białej bryły pałacu w głębi została wtopiona w otaczającą przyrodę, tworząc harmonijną całość. Budowle wieńczące szczyt skarpy wiślanej wzbijają się ponad wodami Wisły w niebo, które zajmuje połowę pola obrazowego. W nostalgicznym, niemal baśniowym widoku pobrzmiewają echa XIX-wiecznej romantycznej koncepcji malarstwa pejzażowego. Jego autorka – Barbara Czernof – wykonała w podobnej konwencji wiele rysunków i akwarel ukazujących zakątki Puław i widoki okolicznych miejscowości: Parchatki, Kazimierza, Janowca. Około połowy wieku pracowała jako nauczycielka rysunku i przełożona w Aleksandryjskim Instytucie Wychowania Panien. Carski zakład edukacyjno-wychowawczy funkcjonował w zajętym po 1831 roku przez Rosjan puławskim majątku Czartoryskich, nazwanym Nową Aleksandrią.

Niewiele wiadomo o życiu i twórczości artystki. Nieliczne wzmianki wspominają o jej udziale w wystawach, ale nie ma żadnych informacji o wystawianych pracach. Puławskie pejzaże zachowały się w formie litografii w albumie Album des vues de l’Institut Alexandra du jardin et des environs de Novo Alexandra (Pulawy)…, wydanym w Paryżu w 1858 roku. Świadczą o talencie rysunkowym Barbary Czernof.

Przedstawione miejsce jest do tej pory jednym z najważniejszych zabytków Lubelszczyzny. Zamek w Janowcu ma ponad pięćsetletnią historię. Dzieje tej imponującej w swoim czasie siedziby, urządzonej według najlepszych wzorów europejskich, były związane z czołowymi rodami magnackimi Rzeczypospolitej: Firlejami, Tarłami, Lubomirskimi. Przy jej wznoszeniu działali wybitni architekci: Santi Gucci i Tylman z Gameren. Odbywały się tu ważne narady i spotkania z udziałem Zygmunta Starego i Bony Sforzy, Zygmunta III Wazy. Częstym gościem bywał Jan Kochanowski. Po połowie XVIII wieku zamek stracił na znaczeniu, a w XIX stuleciu zamienił się w ruinę.