Pejzaż (widok Kamionki nad Bugiem)

Twórczość Stanisława Dębickiego wyraża przemiany, które się dokonały w malarstwie polskim przełomu XIX i XX wieku. Wychowanek pracowni monachijskich akcentował wagę realizmu i wnikliwego odtwarzania natury. Jego późniejsze podróże do Francji wywołały zainteresowanie impresyjnym światłem i ruchem. Wreszcie, stając się członkiem Stowarzyszenia Secesji Wiedeńskiej po 1900 roku, szukał stylu zwięzłego i syntetycznego, uprawiając także malarstwo dekoracyjne i monumentalne. Te kompetencje pozwoliły mu prowadzić pracownie malarstwa religijnego i dekoracyjnego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a także tworzyć wystój malarski katedry lwowskiej.

Jako dojrzały artysta realizował wiele tematów, swobodnie posługiwał się warsztatem malarskim. Powstały w 1908 roku Pejzaż jest przykładem impresyjnego ujęcia krajobrazu. Jest datowany dziennie, na 26 listopada. Pokazuje jesienny widok wsi Kamionka z wijącą się rzeką oraz sakralną architekturą na dalekim planie. Widok, pokazany z wyraźnie określonego miejsca, przysłaniającego pełną panoramę piętrzącymi się koronami drzew, pokazuje odmienne akcenty kolorystyczne. Artysta, różnie nasycając barwą i światłem poszczególne fragmenty krajobrazu, jednocześnie zaciera wyraźne kontury, posługując się rozmyciem i malarskim sfumato. Dla malarza nadrzędnym celem jest osiągnięcie jedności krajobrazu, dążenie do uchwycenia syntezy kształtów przejawiających się w rytmach chmur, krzewów, obłości pagórków i budowli. Jesienne światło nasyca różne partie obrazu złocistymi, ciepłymi odcieniami, prezentując rozległy pejzaż oddany w procesie wiernej i szczegółowej obserwacji, a jednocześnie ulegający mistycznej dematerializacji w łagodnej poświacie zmieniających się pór roku.