Proporzec harcerski

W historii oręża polskiego sztandary wojskowe miały znaczenie szczególne. Chroniąc je, żołnierze gotowi byli ponieść najwyższą ofiarę. Podczas okupacji niemieckiej były ukrywane, aby nie dostały się w ręce wroga. W konspiracji nie było możliwości tworzenia sztandarów, tylko nieliczne oddziały partyzanckie Armii Krajowej szczyciły się posiadaniem proporców. Podobnie było podczas powstania warszawskiego.

Proporzec harcerski Oddziału AK Szarych Szeregów, biorących udział w powstaniu warszawskim, znaleziono przy poległym Włodzimierzu Kadurze.

Włodzimierz Józef Kadura urodził się 18 czerwca 1921 roku w Lublinie. W 1939 roku był maturzystą I Państwowego Liceum im. Stanisława Staszica. Jak wielu rówieśników zaangażował się w działalność harcerską, a w czasie wojny w konspirację. Otrzymał pseudonim Pingwin.

Do Warszawy przyjechał w maju 1943 roku wraz z żoną, Grażyną, i roczną córką. Zamieszkali przy ulicy Widok 1/3. Pracował jako sprzedawca w delikatesach wiedeńskiej firmy Juliusa Meinla.
Gdy wybuchło powstanie, był żołnierzem jednego ze związków taktycznych Grupy „Południe” walczącej na Mokotowie. Włodzimierz Kadura poległ na ulicy Puławskiej lub placu Unii lubelskiej w pierwszych godzinach powstania. Został trafiony podczas wycofywania się oddziału. Reszta osób z jego grupy została prawdopodobnie rozstrzelana na rogu ulicy Puławskiej i Rakowieckiej. Oprócz proporca przy Kadurze znaleziono jego kenkartę i obrazek ze świętym Andrzejem Bobolą, na których zachowała się krew poległego.

Bliscy Włodzimierza Kadury dowiedzieli się o jego śmierci dopiero we wrześniu 1945 roku dzięki informacji od Polskiego Czerwonego Krzyża. Został pochowany najprawdopodobniej na terenie więzienia przy ulicy Rakowieckiej 37. Jego zwłoki ekshumowano 18 kwietnia 1945 roku i pochowano w grobie w alei Niepodległości. W grudniu 1945 roku ekshumowano go ponownie i pochowano na Cmentarzu Powstańców na Woli przy ulicy Wolskiej. Włodzimierz Kadura jest wymieniony na Murze Pamięci Powstania Warszawskiego, w kolumnie 65, na dwudziestym miejscu.

Wdowa po Włodzimierzu, Grażyna Kadura, zmarła w 1947 roku, w wieku dwudziestu trzech lat.