Talerz

Talerz typu Stettiner Ware wykonany w 1795 roku należy do wcześniejszego okresu produkowania i używania na Pomorzu Zachodnim naczyń powlekanych szkliwem ołowiowo-cynowym. W tym czasie do malowania ceramiki oprócz najbardziej charakterystycznych tlenków – kobaltu (barwiącego na niebiesko) i miedzi (dającego kolor zielony) – wykorzystywano również tlenek manganu, którym uzyskiwano odcienie od czerni po fiolet oraz tlenku chromu lub antymonu, używanych zamiennie jako żółty barwnik.

Malaturę wykonywały zazwyczaj żony i córki garncarzy i od ich osobistych talentów plastycznych zależał ostateczny efekt zdobniczy. Poruszały się wokół motywów typowych dla szkliwionych na biało naczyń. Jednym z nich był charakterystyczny motyw architektoniczny składający się z trójdzielnego budynku, w którym środkowa najwyższa część była wieżą, zwieńczoną, jak w przypadku prezentowanego obiektu, kulą lub wiatrowskazem. Takie przedstawienie sugeruje świecki charakter budowli — prawdopodobnie ratusz. Drugim, często używanym motywem w osiemnastowiecznych oraz pochodzących z początku XIX wieku dekoracjach naczyń typu Stettnier Ware jest kosz o kształcie odwróconego stożka z kwiatami. Element ten, choć słabo widoczny, znajduje się centralnie pod budynkiem z wieżą. Kosz namalowano bardzo schematycznie i delikatnie. Obwiedziony został natomiast zdecydowanie mocniejszym akcentem kwiatowym.

Iwona Karwowska