Moneta - gruby fenig

W mennictwie pomorskim w XIV i XV wieku pojawiły się nowe jednostki monetarne ¬– witeny, kwartniki i tzw. grube fenigi, będące przykładami mennictwa miejskiego – oczywistym świadectwem wzrostu znaczenia miast w późnym średniowieczu. Prawo do bicia własnej monety ośrodki pomorskie otrzymywały lub kupowały od lokalnych książąt z dynastii Gryfitów określających rodzaj emisji oraz wizerunek stempla monety, który musiał zawierać znak gryfa – symbol państwa i dynastii. Gruby fenig wchodził w skład tzw. skarbu z Podzamcza, odkrytego podczas prac archeologicznych. W brązowym kociołku znajdowało się 358 monet, a także ponad 300 srebrnych pozłacanych ozdób stroju. Wśród monet, których czas powstania określono na XIV–XV stulecie, znajdowały się grube fenigi i witeny znamienne dla mennictwa zachodniopomorskiego. Prezentowany gruby fenig został wybity w Greifswaldzie, o czym świadczy wytłoczony na nim napis MONETA GRIPESWO (pieniądze Greifswaldu) oraz wizerunek gryfa zwróconego głową w lewą stronę i ukazanego w pozycji kroczącej, jaki do dziś znajduje się w herbie tego miasta. W 1395 roku Greifswald w wyniku porozumienia ze Stralsundem i Anklam (Tąglim) wprowadził do obiegu tę jednostkę monetarną, odpowiadającą wartości 2 witenów lub 12 denarów strzałowskich. Nowa moneta szybko została przejęta przez miasta Związku Hanzeatyckiego oraz inne ośrodki Pomorza Zachodniego, stając się popularnym środkiem płatniczym.