Fotel Ludwik XV

Prezentowany fotel należy do kompletu mebli znajdujących się na wyposażeniu neorokokowego Salonu Narożnego (Rogowego) w reprezentacyjnym zachodnim skrzydle łańcuckiej rezydencji. Fotel jest jednym z czterech (S.1383MŁ; S.1384MŁ; S.1393MŁ; S.4070MŁ) sygnowanych, wykonanych w warsztacie Etienne Saint-Georges (+1737), który pracował pod szyldem „Grand Saint - Georges” przy zamieszkałej przez stolarzy meblowych paryskiej rue de Cléry. Mistrz oznaczał swoje wyroby odciśniętą na drewnie sygnaturą „STGEORGE”, z kółkiem pod mniejszą od pozostałych literą T. Znaku tego używano przez dziesięć lat po śmierci Etienne, gdy warsztatem kierowała jego żona Jeanne-Catherine Gareau, mająca na utrzymaniu czwórkę dzieci. Syn stolarza, Jean Etienne Saint-Georges (1723-1790), ożeniwszy się w 1746 r. i uzyskawszy w 1747 r. uprawnienia mistrzowskie, przejął warsztat i zaczął używać własnej sygnatury JSTGEORGES. Pozwala to określić przedział czasowy wykonania prezentowanego mebla na lata 1725-1747, gdy płynne kształty siedzisk, oparć i nóg oraz kwiatowa dekoracja snycerska wyznaczały modę francuskiego rokoka, zwanego od imienia króla stylem Ludwika XV. Do Łańcuta takie sprzęty kupowała w XVIII w. Izabela z Czartoryskich, żona marszałka wielkiego koronnego Stanisława Lubomirskiego. Pod koniec XIX w., w czasie przebudowy zamku podjętej przez Romana i Elżbietę Potockich, projektowanej przez Armanda Beauque i Alberta Pio, wiele dawnych mebli odnowiono, zmieniając tapicerkę na nową . Elżbieta z Radziwiłłów Potocka w swoich wspomnieniach napisała: „Tapicerzy przyjeżdżali z Wiednia Tepser i z Paryża Bucour. Wyciągało się stare meble z pod strychu i z różnych służbowych pokoi – całe urządzenie w salonie Boucher i w salonie rogowym, konsola drewniana w galerii, stały porozrzucane i zamalowane brunatną farbą po garderobach i na nich lampy i buty czyścili.”
Opracowała Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967