Siekierka z piętką klepsydrowatą

Bardzo dobrze zachowana siekierka z brązu charakteryzuje się rozszerzonym ostrzem oraz prostym obuchem z wysokimi brzegami. Nasadę obucha tworzy wąska poprzeczka nazywana piętką, w przypadku prezentowanego egzemplarza, przypominająca kształtem miniaturową klepsydrę. Narzędzie zostało wykonane w specjalnej dwuczęściowej formie, o czym świadczą znajdujące się na bokach szwy odlewnicze.

Zabytek pochodzi ze skarbu odkrytego na początku 1938 roku w pobliżu nieistniejącej osady Sicina (niem. Augustenhof), której teren obecnie znajduje się w południowo-zachodnich granicach miasta Pyrzyce a niegdyś ulokowana była przy drodze do miejscowości Banie. W związku z planowaną budową lotniska rozpoczęto w tym rejonie badania wykopaliskowe. Ich efektem był między innymi skarb siekierek, które leżały jedna nad drugą na głębokości 40–60 cm od powierzchni. Spośród dwudziestu, dwie siekierki prawdopodobnie zaginęły tuż po odkryciu, a osiemnaście trafiło do muzeum w Pyrzycach (Kreisheimatmuseum Pyritz), które w trakcie ostatniej wojny niestety doszczętnie spłonęło. Uratowany z pożogi skarb, tak jak i inne zabytki, przekazano do kolekcji ówczesnego muzeum w Szczecinie (Pommersches Landesmuseum in Stettin), gdzie przechowywany jest do chwili obecnej.

Siekierki z klepsydrowatą piętką datowane są na początek II okresu epoki brązu, czyli lata około 1600–1500 p.n.e. Występowanie tego typu wytworów stwierdzone zostało na dużym obszarze, mianowicie od Pomorza Zachodniego po Ren oraz Wyspy Brytyjskie. Co ciekawe, przypuszcza się, że egzemplarze odkrywane na Pomorzu były produkowane na miejscu, w lokalnych warsztatach.

Dorota Kozłowska