Stacja Ciechanów

W związku z ogólnoświatowym rozwojem przemysłu i handlu w XIX wieku pojawiła się potrzeba skonstruowania nowego środka transportu, który mógłby sprostać przewożeniu dużej ilości surowców i wyrobów potrzebnych w różnych dziedzinach gospodarki. Prace nad lokomotywami były prowadzone w Wielkiej Brytanii, gdzie powstały nowoczesne parowozy, których mechanizmy wciąż doskonalono. W Europie zbudowano wiele kilometrów dróg żelaznych.

Droga Żelazna Nadwiślańska (ros. Priwislinskaja żeleznaja doroga) oficjalnie została otwarta 29 sierpnia 1877 roku. Była to kolej szerokotorowa o rozstawie szyn 1524 mm. Liczyła osiem odcinków i dwadzieścia cztery stacje. Zatrudniała wielu robotników, według różnych źródeł na poszczególnych odcinkach w ciągu jednego dnia pracowało kilka tysięcy osób.

Stacja kolejowa Ciechanów była stacją IV klasy. Dworzec wybudowano z drewna, według wzorców rosyjskich, był piętrowy z oknami na osi i lekko zaznaczoną częścią wejścia. Bryłę zamykały dwa symetryczne parterowe budynki po bokach. Stacja nie zachowała się do dziś. O jej typowym wyglądzie przypomina niemal identyczny, istniejący jeszcze, budynek stacji Golęciń w województwie mazowieckim.

Głównym budowniczym kolei był Witold Lanci (1829–1892). Znany jest z budowli o elementach renesansowych, jak dworzec w Lublinie. Witold Lanci urodził się w Warszawie. Na studia wyjechał do Rzymu. Studiował architekturę w Akademii św. Łukasza. Po powrocie do kraju wykonał wiele realizacji w Warszawie – pałaców, hoteli, kamienic czynszowych, realizował wiele przebudów. Z powodu stopniowej utraty wzroku zaprzestał przyjmowania zleceń.

Dworce drewniane powstawały według pewnego ustalonego schematu, Lanci zaś mógł być nadzorcą całości, nie autorem projektu. Jego fotografia widnieje na zbiorowym tableau budowniczych Drogi Żelaznej Nadwiślańskiej.