Ekranik kominkowy

Ekran kominkowy (mahoniowy z prospektem wachlarza)
Ekrany kominkowe należą do ruchomych sprzętów. Najczęściej mają ramową konstrukcję wspartą na stojaku. W Europie używane od średniowiecza jako praktyczna osłona ustawiana przed kominkiem, chroniły od nadmiaru ciepła i blasku ognia. Nierzadko ekrany połączone były z pulpitem do czytania lub pisania. W XVIII w. ekrany stają się bardziej ozdobne, a ich formy urozmaicone. Oprócz funkcji praktycznej we wnętrzach pałacowych spełniają rolę dekoracyjną – przysłaniają otwór wygasłego paleniska. Toteż nic dziwnego, że stały się wytwornymi bibelotami. Prezentowany ekran utrzymany jest w stylistyce klasycyzmu angielskiego końca XVIII i początku XIX w. Jego lekką, ramowa, mahoniową konstrukcję, ozdobioną odlewami z brązu, wypełnia ruchomy wkład z wprawionym za szkłem prospektem wachlarza. Jest to dwustronne malowidło akwarelowe na papierze. Pejzaż i scena haremowa są właściwymi tematami, odzwierciedlającymi zainteresowania epoki – idyllicznej sielskości i szeroko pojętego orientu. Klasycyzm angielski zagościł we wnętrzach łańcuckiego zamku dzięki osobie Izabeli Lubomirskiej.
Opracowała Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967