Kanapa

Prezentowany rokokowy fotel jest podpisany nazwiskiem Etienne Meunier, który pochodził ze znanego rodu paryskich stolarzy. Rodzina Meunier specjalizowała się w meblach służących do siedzenia i leżenia. Ich wytwarzaniem zajmował się też Antoine – starszy brat Etienne, a także bratanek – Jean-Baptiste. Za najwybitniejszego przedstawiciela rzemieślniczego rodu uważany jest Etienne, którego specjalnością były przede wszystkim fotele i krzesła. W połowie XVIII w. prowadził on warsztat przy  rue de Cléry w Paryżu, współpracując, między innymi, z Pierre Migeon (patrz S.1383MŁ; S.1384MŁ; S.1393MŁ; S.4070MŁ). Etienne zasłynął z lekkich sprzętów o przemyślanych, różnorodnych kształtach i dość powściągliwej dekoracji snycerskiej nie naruszającej wyrazistej tektoniki mebla. W swoich wyrobach często wydobywał walory naturalnego drewna. Wykonywał także meble ozdobione odlewami z brązu. Siedziska i oparcia wykańczał zarówno tapicerką, jak i plecionką. Uważa się go za twórcę jednego z modeli fotela biurowego o kolistym siedzeniu i czterech nogach, z których jedna jest umieszczona z przodu, druga z tyłu, a dwie po bokach. Wszystkie sygnowane przez stolarza meble odznaczają się wyważoną ergonomią. Wygodne i przyjazne dla ludzkiego ciała sprzęty zapewniały komfort użytkowania, co przełożyło się na ich popularność. Niewykluczone, że prezentowany fotel z sygnaturą „E.MEVИIER” należał do zbiorów Izabeli z Czartoryskich, żony Stanisława, marszałka wielkiego koronnego, ostatniego z rodu Lubomirskich właściciela Łańcuta. Wiele dawnych mebli po Księżnej Marszałkowej zostało odnowionych i przywróconych do użytkowania w czasach Elżbiety z Radziwiłłów i Romana Potockich, którzy zmodernizowali łańcucką rezydencję pod koniec XIX i na początku XX w.
Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967