![mns/se-p/32 akt kobiecy - Ujęcie z przodu; Posążek przedstawia postać stojącej kobiety o pełnych kształtach dźwigającą kosz na głowie. Sylwetka wyprostowana o masywnych nogach, biodrach i niewielkich piersiach, zupełnie naga, z okrągłą twarzą i krótkich włosach- prawa noga lekko cofnięta, lewa ręka zgięta w łokciu dzierży na wysokości barku kiść owoców, prawa uniesiona ręka przytrzymuje na głowie płaski okrągły niski kosz wypełniony owocami. Figurka stoi na kwadratowej niskiej podstawce.](/brepo/panel_repo/2022/04/07/fmrivn/contain-360-1000-max-mns-se-p-32-dscf2636-ppp.jpg)
Jesień
akt kobiecy
1913
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Europejscy klasycy nowoczesności
Edward Wittig po ukończeniu średniej szkoły handlowej terminował w zakładzie produkcji galanterii metalowej. W 1897 roku zdał egzamin wstępny do pracowni popularnego medaliera Josefa Tautenhayna, profesora wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych, który od razu przyjął młodego Polaka do klasy mistrzowskiej. W 1900 roku Wittig uzyskał stypendium umożliwiające wyjazd do Paryża. W tamtejszej Szkole Sztuk Pięknych uczył się u sędziwego Huberta Ponscarme’a, a poza uczelnią dokształcał w warsztacie jego dawnego ucznia Alexandre’a Charpentiera. Pod wpływem dzieł Auguste’a Rodina postanowił jednak przejść do atelier wychowanków wielkiego nowatora – Madeleine Jouvray i Luciena Schnegga. Początkowo w twórczości Wittiga ścierały się dwa nurty: impresjonistyczny i tektoniczno-klasyczny. Pierwszy polegał na wydobywaniu postaci ludzkiej z częściowo nieobrobionych bloków w konwencji non finito lub jednakowym, organicznym modelowaniu cokołu i figury. Drugi charakteryzował się klarownym układem, opartym na kontrastach wyraźnie rozgraniczonych brył. Taką właśnie budowę ma akt Bożyszcze (1906), którego brązowy odlew znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie. Naga kobieta siedzi hieratycznie na architektonicznie opracowanym mastaboidalnym postumencie-tronie. Jego surowy kształt i miękkie opracowanie ciała – wyprostowanego torsu, opuszczonych wzdłuż tułowia rąk i złączonych kolan – przywodzi na myśl tronujące postaci ze staroegipskiej sztuki okresu Nowego Państwa. Wittig zainspirował się najprawdopodobniej zabytkami w stylu Amenhotepa III (1391–1353 przed Chr.), przedstawiającymi Sechmet – boginię wojny, zemsty i chorób. W znanych artyście zbiorach Luwru znajdowały się liczne monumentalne, ponaddwumetrowe statuy diorytowe tego typu, pozyskane na początku XIX wieku głównie z dwóch źródeł: kolekcji hrabiego Auguste’a de Forbina oraz Henry’ego Salta. Tematyka niszczycielskich sił kobiecych wpisywała się doskonale w fascynacje fin de siècle’u, zaś forma posążka w kolejną po epoce empire’u falę egiptomanii.
Szymon Piotr Kubiak
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 42 cm, szerokość: 15.5 cm
Rodzaj obiektu
rzeźba
Technika
odlewanie
Tworzywo / materiał
brąz
Pochodzenie / sposób pozyskania
zakup
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1913
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1901 — 1945
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1949
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna