![E/16798/ML E/16798/ML - Pośród obłoków ukazana jest Maryja jako dziewczynka oraz jej rodzice, Św. Anna i Św. Joachim. W centrum, w wieńcu chmur, otoczona przez 4 cherubiny znajduje się Maryja. Spogląda ku górze, jej głowę otacza poświata. Ubrana jest w bladoróżową sukienkę, przewiązaną w pasie. W lewej ręce podtrzymuje otwartą księgę, która opiera się grzbietem o głowę cherubina. Nieco niżej, po lewej stronie, klęczy św. Anna. Spogląda na Maryję, lewą dłoń przyciska do piersi, prawą ma odgiętą do tyłu. Ubrana jest w ciemnozieloną suknię, z czerwonym paskiem i jasnobrązowy płaszcz oraz chustę. Po prawej znajduje się Św. Joachim; również klęczy zwrócony ku Maryi. Ma długą siwą brodę, ubrany jest w jasnozieloną szatę spodnią, przewiązaną paskiem i jasnobrązowy płaszcz, na głowie na turban.
Pole obrazowe ma kształt stojącego prostokąta zwieńczonego łukiem nadwieszonym. Gestykulacja i pozy postaci jest ekspresyjna o barokowym charakterze.](/brepo/panel_repo/2022/04/15/it0f4u/contain-360-1000-max-e-16798-ml-001.jpg)
Rodzina Maryi
1801 — 1900
Muzeum Narodowe w Lublinie
Jest częścią kolekcji: Sztuka Ludowa Lubelszczyzny (XVII – 1. połowa XX wieku)
Matka Boska zajmowała ważne miejsce w religijności i kulturze społeczności wiejskich. W przedstawieniach ludowych najczęściej spotykane były różne wizerunki Matki Boskiej: samej (na przykład Matka Boska Bolesna; patrz E/16842/ML), z Dzieciątkiem (na przykład Matka Boska Częstochowska; patrz E/9360/ML), ze św. Józefem (Święta Rodzina) lub trzymającej ciało Chrystusa zdjęte z krzyża (Pietà). Na ich formę znaczący wpływ miały obrazy sakralne z kościołów powstałe w minionych epokach. Również te o tematach popularnych w średniowieczu, jak Koronacja Maryi (z Chrystusem i Bogiem Ojcem; patrz: E/6358/2/ML) oraz św. Anna Samotrzecia (z Dzieciątkiem i św. Anną).
Święta Anna – matka Maryi i babcia Jezusa, żona św. Joachima, to święta Kościoła katolickiego i prawosławnego. W ikonografii przedstawiano ją z dziewczynką, Maryją, którą uczy czytać, lub jako samotrzecią (co w języku staropolskim oznacza: we troje), z Maryją i Jezusem na jej kolanach. Taki wizerunek św. Anny wyszedł spod pędzla między innymi Leonarda da Vinci. Na tle wielu obrazów o tym temacie ciekawe były przedstawienia Dominikosa Theotokopulosa, znanego jako El Greco, oraz Petera Paula Rubensa, na których kobietom i dziecku towarzyszył mężczyzna, św. Józef. Do ujęcia samoczwart, czyli we czwórkę, Świętej Rodziny ze św. Anną oraz gołębicą Ducha Świętego w towarzystwie aniołów powyżej postaci należy ten XIX-wieczny ludowy obraz nieznanego autorstwa.
Święto ku czci św. Anny pojawiło się najpierw na Wschodzie. W roku 550 wzniesiono kościół pod jej wezwaniem w Konstantynopolu. W zachodniej Europie na szeroką skalę kult upowszechnił się w XIII i XIV wieku za sprawą rycerzy powracających z wypraw krzyżowych. Zrodził się wśród ludu, który pragnął mieć w niej szczególną opiekunkę. Świętej Annie oddawano pod opiekę rodziny i domostwa, panny młode, małżonków, kobiety oczekujące potomstwa oraz kobiety bezdzietne, matki, babcie, wdowy. Była uważana także za patronkę żeglarzy i piekarzy.
W Polsce św. Anna swoistą cześć odbiera na Śląsku. Jej kult istnieje tam od początku XIV wieku. Wśród wielu świątyń pod jej wezwaniem najznamienitsza jest bazylika na Górze św. Anny, gdzie jest czczona łaskami słynąca figurka świętej ukazanej jako samotrzecia.
Autor / wytwórca
Rodzaj obiektu
malarstwo, obraz
Technika
technika olejna
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1801 — 1900
Muzeum Narodowe w Lublinie
1801 — 1900
Muzeum Narodowe w Lublinie
1801 — 1900
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna