Landschaft mit Frau und Kirche | Pejzaż z kobietą i kościołem (Pejzaż górski z kobietą i kościołem; Pejzaż)

Grafika Josefa Eberza, stylistycznie nawiązująca do kubizmu i scenografii ekspresjonistycznych, przedstawia górski pejzaż oświetlony słońcem. Umieszczone po bokach kompozycji stylizowane drzewa z kolistymi koronami tworzą kulisy. W ten sposób nawiązują do siedemnastowiecznych tradycji komponowania obrazów pejzażowych. Pośrodku widoku znajduje się kościół otoczony drzewami. Na pagórku przed kościołem stoi smukła kobieta. W dali, po prawej stronie, widać łódki na jeziorze. Na przeciwległym brzegu jeziora znajduje się jakaś miejscowość. Horyzont przesłaniają szczyty wysokich, skalistych gór. Wszystkie elementy, modelowane światłocieniowo, sprowadzone zostały do uproszczonych i zwielokrotnionych form geometrycznych. Kompozycja ma tajemniczy, bajeczny rys, przypomina marzenie senne lub wspomnienie pobytu w górach z bliską sercu osobą. Kobieta na grafice to przypuszczalnie Gertrud Alber, żona artysty.

Grafika wykonana techniką litografii kredkowej w 1918 roku została odbita na czerpanym papierze żeberkowym ze znakiem wodnym przedstawiającym gryfa wspiętego w prawo i monogram JWL. Wydana została w tece rocznej „Jahresgabe des Nassauischen Kunstvereins” za rok 1918. W latach 1918–1920 Eberz kilkakrotnie podejmował temat raju i miłości oraz narodzin, umieszczając bohaterów w otoczeniu idyllicznej i egzotycznej natury. Już od 1915 roku tworzył kubizujące kompozycje, w których pulsował muzyczny rytm. Były to zarówno obrazy, jak i litografie. Jego prace bliskie są pejzażom André Deraina.

Josef Eberz urodził się w 1880 roku w Limburgu nad Lahnem, zmarł w 1942 roku w Monachium. Kształcił się w akademii monachijskiej oraz przypuszczalnie u Petera Halma i Franza von Stucka. Kontynuował naukę w Karlsruhe, Düsseldorfie, w Stuttgarcie. Pracował w Monachium jako malarz, grafik i ilustrator. Tworzył malowidła ścienne i mozaiki. Podejmował tematy martwej natury, pejzażu jak i sceny wielofiguralne.

Ewa Gwiazdowska