Psyche unoszona przez Zefiry

Psyche unoszona przez Zefiry . Marmurowa grupa figuralna wykonana została przez rzeźbiarza angielskiego Johna Gibsona (1790 – 1866). Tworzył on w stylu klasycystycznym. Od 1817 r. mieszkał stale w Rzymie. Kształcił się w Akademii św. Łukasza pod kierunkiem Antonia Canovy, pracował w jego studiu. W późniejszej pracy artystycznej, zwłaszcza po śmierci Canovy (1822 r.) zbliżył się do Bertela Thorvaldsena. Temat rzeźby „Psyche unoszona przez Zefiry” oparty został na greckim micie o Psyche. Historia miłości Amora i Psyche była tematem przedstawień w sztuce. Słynna z urody Psyche wzbudziła zazdrość bogini Wenus, która poleciła Amorowi by rozkochał ją w najbrzydszym z mężczyzn. Jednak sam Amor zakochał się w Psyche i na przekór Wenus, tchnieniem wiatru przeniósł ją do swego pałacu. Tę właśnie scenę pokazuje rzeźba Johna Gibsona. Przedstawia ona dwóch nagich, bliźniaczych młodzieńców o motylich skrzydłach – Zefirów (bogów wiatru zachodniego) niosących siedzącą na ich ramionach młodą kobietę - Psyche. Głowy Zefirów przewiązane wieńcami kwiatowymi wzniesione są ku górze, pozostają w kontakcie wzrokowym z boginią o pochylonej w dół głowie. Półnaga bogini o drobnej budowie ciała ma osłonięte szatą nogi. Jej twarz jest idealizowana. Pofalowane włosy ujęte są w węzeł nad karkiem, przewiązane opaską. Marmurowa, cylindryczna podstawa rzeźby zaopatrzona jest w dwa metalowe uchwyty służącymi do jej obracania. Rzeźbę w Łańcucie należy datować po 1822 r. W tymże roku Gibson opracował gliniany model grupy rzeźbiarskiej Psyche niesionej przez Zefiry. Marmurową rzeźbę zamówił u niego George Beaumont, ta wystawiona została w 1827 r. w Royal Academy w Londynie. Oprócz łańcuckiej znane są dwie marmurowe repliki tego dzieła (obie są sygnowane): jedna zamówiona w 1839r. przez księcia Torlonia do Rzymu (obecnie w Galleria Corsini w Rzymie), druga – dla księcia Aleksandra Nikołajewicza (późniejszego cara Rosji), do Petersburga (od 1926r. w Ermitażu).  

Barbara Trojnar