Krzesło

Prezentowane krzesło jest meblem rokokowym. Styl rokoko, zapoczątkowany we Francji, gdzie nazwany był imieniem panującego króla Ludwika XV, ogarnął całą Europę. W Austrii i na terenach pozostających pod wpływem dynastii Habsburgów, rokoko przeżywało największy rozkwit w czasach panowania Marii Teresy (1717-1780), cesarzowej od 1745 r. Od jej imienia środkowoeuropejska odmiana rokoka nazywana jest stylem Marii Teresy lub terezjańskim. W odróżnieniu od mebli francuskich tego okresu, środkowoeuropejskie wyróżniają się bardziej tradycyjną, jeszcze barokową formą. Charakterystyczne krzywizny i snycerowane w drewnie ornamenty, zacierające czytelność konstrukcji we francuskich rokokowych meblach, w odmianie austriackiej są bardziej powściągliwe. Szczególnie dobrze widać to na prezentowanym krześle posiadającym wychylony do tyłu zapiecek, ukształtowany w jednej płaszczyźnie. Rokokowe ornamenty nie zniekształcają konstrukcji szkieletowej mebla skupiając się na ramiakach oparcia, przedniej listwie siedziska oraz wygięciu esowatych, tak zwanych kabriolowych nóg, zakończonych wolutowo dołem. W okresie rokoka służące do siedzenia meble były wygodne, przeznaczone do długiego użytkowania. Komfort pogłębiała  pełna lub częściowa tapicerka. W prezentowanym krześle została ona w późniejszym okresie wymieniona wraz z tkaniną na sprężynową (na siedzisku), stosowaną od dwudziestych lat XIX w.
Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967