Tableau pracowników kolei żelaznej nadwiślańskiej

Budowa Drogi Żelaznej Nadwiślańskiej umożliwiała rozwój przemysłu, ułatwiała transport towarów i podróżowanie. Znacząco wpłynęła na rozwój turystyki uzdrowiskowej. Widząc potrzebę budowy kolei, władze gubernialne zaangażowały się w to przedsięwzięcie.

Tableau powstało w celu upamiętnienia pracowników kolei. Z powodu braku podpisów nie wszystkie osoby można zidentyfikować, ale jedna to doktor Wacław Lasocki, naczelny lekarz kolei nadwiślańskiej w latach 1875–1878. Był wielkim patriotą, człowiekiem zdolnym i zaangażowanym w powierzone mu zadania. Pragnął swoją pracą służyć zniewolonej ojczyźnie.

Urodził się w 1837 roku we wsi Bisówka, w dawnym województwie wołyńskim. Po ukończeniu gimnazjum w Żytomierzu rozpoczął studia medyczne w Kijowie (lata 1854–1859). Następnie podjął pracę w klinice chirurgii wewnętrznej przy szpitalu wojskowym na Peczersku w Kijowie. W 1861 roku poślubił Marię Milanowską i przeniósł się do folwarku Oleśniki, gdzie zajmował się gospodarstwem rolnym. Za pomoc powstańcom styczniowym zastał skazany na karę śmierci, którą zamieniono na zsyłkę i konfiskatę majątku. Podczas dwuletniej podróży na Syberię pomagał w leczeniu epidemii tyfusu i ospy, na które zapadali zesłańcy. Po dotarciu do Usola w 1866 roku objęła go amnestia, nie musiał ciężko pracować w kopalni soli, ale nie mógł jeszcze wrócić do kraju. Pracował jako lekarz w tamtejszym szpitalu.

W 1873 roku wyjechał do Warszawy, został naczelnym lekarzem Drogi Żelaznej Nadwiślańskiej.

Był współzałożycielem Zakładu Leczniczego w Nałęczowie. W 1898 roku zamieszkał na stałe w miasteczku. Po śmierci żony poświęcił się kolekcjonerstwu. Zbierał grafiki, numizmaty, okazy przyrodnicze i obiekty etnograficzne. Był współtwórcą muzeum w Nałęczowie i jego kustoszem. Zbiory przekazywał różnym instytucjom, w tym Muzeum Lubelskiemu. Wiele obiektów z jego spuścizny pisarskiej, pamiętniki, wykłady z medycyny, rękopisy z czasów zesłania i fotografie znajdują się w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej im. H. Łopacińskiego w Lublinie. W 1934 i 1937 roku wydał Wspomnienia z mojego życia.