Frühlingstag | Wiosenny dzień

Kompozycja Maxa Klingera przedstawia wczesnowiosenny pejzaż podmiejski z grupami figuralnymi. Na pierwszym planie, na murawie nad strumykiem, siedzi para zakochanych. Harmonię panującą między nimi Klinger przedstawił, odwołując się do tradycyjnego schematu wspólnego muzykowania. Mężczyzna gra na gitarze. Zwrócona w jego stronę kobieta słucha go lub śpiewa. Po lewej stronie, na stoku, na którym wznosi się willa otoczona drzewami, dwoje dzieci pod okiem matki zrywa wiosenne kwiaty. Po prawej stronie, za pniem jednej z szeregu topoli, stoi starszy mężczyzna, wpatrujący się melancholijnie w dal. Grupy postaci określają symboliczne znaczenie dzieła. Uosabiają trzy etapy ludzkiego życia: dzieciństwo, młodość i starość. Ich zajęcia mówią o szybkim przemijaniu, nietrwałości, marności ludzkiego żywota.

Grafika została wykonana około 1890 roku techniką akwaforty i akwatinty i odbita na papierze sztycharskim naklejonym na karton.

Max Klinger urodził się w 1857 roku w Lipsku, zmarł w 1920 roku w Großjena. Studiował od 1874 roku, krótko w Großgerzoglich-Badische Kunstschule (Wielkoksiążęcej Badeńskiej Szkole Sztuki) w Karlsruhe, a następnie na berlińskiej akademii sztuki. W latach 1879–1916 stworzył czternaście cykli graficznych. Wiele czasu spędzał, podejmując podróże studyjne po Belgii, Francji, Włoszech, do Grecji, w Pireneje. Pracował jako malarz, grafik i rzeźbiarz. Jego symbolistyczne dzieła, w których widoczne są też rysy ekspresjonistyczne, wywarły duży wpływ na innych artystów, między innymi Ottona Greinera, a szczególnie Alfreda Kubina. Za najważniejsze dzieło rzeźbiarskie Klingera jest uważany pomnik Ludwiga van Beethovena ukończony w 1902 roku. Twórca udzielał się w życiu środowiska artystycznego. Zainicjował nabycie i przebudowę florenckiej Villa Romana na dom pracy twórczej, służący licznym niemieckim stypendystom.

Ewa Gwiazdowska