Okucie pasa

Jednym z najcenniejszych archeologicznych odkryć w powojennym Szczecinie jest późnośredniowieczny skarb z Podzamcza, który składał się z biżuterii, ozdób stroju oraz monet pomorskich. Monety nie stanowiły dużego majątku, o wiele cenniejsze były wykonane z pozłacanego srebra wyroby jubilerskie. Finezyjnie dekorowane ozdoby ubioru jak pasy, zapinki, guziczki oraz klejnoty, w tym pierścienie były nierzadko doskonałym sposobem lokowania majątku. Do najbardziej efektownych elementów skarbu należą klamry i okucia pasów noszonych przez patrycjuszy i zamożnych mieszczan. Z okuć pasów wykonywanych w średniowieczu techniką od¬lewu na pierwszy plan wybijają się bogato ornamentowane okucia ażurowe. Jedno z nich miało zdobienia w postaci lilijek oraz liści zbliżonych do akantu. Rozmieszczenie oraz liczba okuć na pasach mieszczańskich różniła się od okuć znajdujących się na pasach rycerskich. Elementy te, wykonywane ze złota, srebra lub w przypadku mniej zamożnych osób – z żelaznej blachy, pełniły nie tylko funkcje ozdobne, lecz także spajały i usztywniały całą konstrukcję skórzanych i tekstylnych pasów. Kieszenie zostały wynalezione dopiero pod koniec XVI wieku, wcześniej to właśnie przy pasie noszono klucze, noże i inne podręczne drobiazgi, czasem także skórzane sakiewki.

Małgorzata Peszko