Solniczka z łyżeczką

Solniczka, wykonana w warszawskiej pracowni złotniczej Ludwika Nasta, datowana na 2. ćwierć XIX wieku, jest jednym z popularniejszych przedmiotów, które zostały wykonane przez znaną rodzinę złotników. Ludwik Bernard Nast, urodzony około1801 roku, przybył do Warszawy z Heilbronn w 2. połowie lat 20. XIX wieku i założył tam warsztat, który w bardzo krótkim czasie zdobył renomę jednego z najlepszych zakładów złotniczych. Po śmierci Ludwika pracownię i skład wyrobów srebrnych prowadziła do 1854 roku żona złotnika, Julia, a gdy ich syn, Ludwik II, uzyskał uprawnienia mistrzowskie, przejął warsztat ojca i pod swoim nazwiskiem prowadził firmę aż do 1887 roku. Znakiem firmowym wytwórni Nastów, umieszczanym na wyrobach pracowni, stał się Uroboros – staroegipski i grecki symbol przedstawiający węża z ogonem w pysku, który pożera samego siebie i odradza się z siebie.

Prezentowana solniczka z wytwórni złotniczej Nastów to niewielki przedmiot wykonany w srebrze o lekko podniesionej  owalnej podstawie z brzegiem zdobionym pionowym karbowaniem, na której dwa delfiny dźwigają łódkę o wywiniętych brzegach, i z dwoma wolutowymi uchami zdobionymi motywami florystycznymi. Ciekawym rozwiązaniem zdobniczym są tu również wspomniane dwa dźwigające na swych ogonach łódkę delfiny, które już dla starożytnych żeglarzy (przede wszystkim Greków i Rzymian) były symbolem opieki bogów oraz poradnictwa, a ich obecność przy okręcie nie tylko miała być pomocna w obraniu kursu, ale i w pokonywaniu fal. Tym samym nie dziwi fakt wykorzystania morskiego motywu w przedmiocie przeznaczonym do podawania białego złota, jak określano niegdyś sól, pozyskiwaną między innymi w procesie odparowywania wody morskiej.