Talerz płytki

Niezaprzeczalnie jedne z najcenniejszych polskich XVIII-wiecznych wyrobów porcelanowych były produkowane w manufakturze w Korcu. Wytwórnia została założona 17 listopada 1783 roku przez Józefa Klemensa Czartoryskiego współpracującego z Franciszkiem Mezerem, któremu Czartoryski powierzył rolę dyrektora fabryki. W zawartym z nim kontrakcie od początku działalności stawiał wysokie wymagania, miał sprawować opiekę nad całą inwestycją oraz dbać, by: „rzemieślnicy zadosyć czynili powinności swojej i jak najlepiej wyrobiony towar z rąk swoich wydawali”.

Czartoryski wiedział, że sukces przedsięwzięcia zależy głównie od niskich kosztów surowców. Występujące na jego ziemiach pokłady glinki, której próbki wcześniej zostały poddane ekspertyzie w Miśni, uzyskały pozytywną opinię, co pozwoliło na wykorzystanie złóż kaolinu do produkcji porcelany.

W roku 1784 sprowadzony z Warszawy Franciszek Mezer rozpoczął zatem produkcję wyrobów z fajansu i porcelany. Manufaktura korecka szybko dorównała jakością swoich towarów innym uznanym w Europie fabrykom, między innymi w Miśni czy Sèvres. I choć początkowo w Korcu naśladowano tamtejsze wyroby, z biegiem lat modelarze koreccy stworzyli własne wzory zarówno figurek, jak i zastaw stołowych.

Wśród popularnych wzorów koreckich, tak jak w przypadku płytkiego talerza z Muzeum Narodowego w Lublinie, występują wieńce plecione z traw – tutaj sitowia, oraz drobnych niebieskich, białych i różowych kwiatów niezapominajek.