Kościół Bernardynów
1890 — 1910
Muzeum Narodowe w Lublinie
Jest częścią kolekcji: Fotografie Lublina
Jednym z ciekawszych architektonicznie zabytków sakralnych Lublina jest barokowy kościół pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego przy dzisiejszej ulicy Kardynała Stefana Wyszyńskiego (dawnym odcinku ulicy Zamoyskiej). Kościół ten, zbudowany na planie krzyża równoramiennego, został pośrodku zwieńczony kopułą z wyrastającą z niej wysoką wieżą. Świątynię ufundowano w 1696 roku staraniem podkomorzyny lubelskiej Anny ze Stanisławskich Zbąskiej (uznawanej za pierwszą polską poetkę) oraz wojewody lubelskiego Jana Tarły. Była przeznaczona dla ojców misjonarzy, którym powierzono poprowadzenie seminarium założonego przez mieszczan lubelskich ponad dwadzieścia lat wcześniej. Początkowo istniało przy kościele farnym na Starym Mieście, potem przeniesiono je na przedmieścia, w pobliże nowo wybudowanego kościoła, do gmachu z pięknym fryzem przedstawiającym postaci władców Polski.
Po kasacie zakonu jezuitów, pod koniec XVIII wieku, na seminarium przeznaczono dodatkowe fundusze. Misjonarze opiekowali się nim do 1864 roku, kiedy to ich zgromadzenie zostało rozwiązane. Odtąd gmach seminarium duchownego pozostał pod zarządem księży świeckich.
Fundowany przez Annę Zbąską kościół został konsekrowany w 1739 roku. Za jego budowniczego uznaje się Mikołaja Augustynowicza, przełożonego zakonu ojców misjonarzy. Do dziś świątynia służy Wyższemu Seminarium Duchownemu.
Na fotografii wykonanej przez Aleksandra Stepanoffa u schyłku XIX wieku tak zwany kościół pomisjonarski widać spoza otynkowanego ogrodzenia oddzielającego otoczenie seminarium od ruchliwej ulicy. Trakt ten został wytyczony na początku lat 20. XIX stulecia. Poprowadzono go przez ogrody ojców misjonarzy, co wymusiło niwelację terenu. Pozostała część ogrodu kończyła się stromą skarpą odgrodzoną od ulicy początkowo prowizorycznym płotem, później zaś otynkowanym ceglanym murem o dekoracyjnych niszach i zwieńczeniu. Całość dawnego zespołu klasztornego ojców misjonarzy do czasów obecnych pozostała urokliwym miejscem skrytym wśród zieleni.
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 15.1 cm, szerokość: 20.3 cm
Rodzaj obiektu
fotografia
Technika
sepia, pismo odręczne, litografia, odbitka fotograficzna
Tworzywo / materiał
papier fotograficzny, ołówek, tektura
Pochodzenie / sposób pozyskania
pozyskanie własne
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Lublinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
Dagajew, T. M.
1890 — 1910
Muzeum Narodowe w Lublinie
Stepanow
1890 — 1900
Muzeum Narodowe w Lublinie
Wyczółkowski, Leon
1918 — 1919
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna
0/500
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Zarządzaj plikami cookies:
Ten rodzaj plików cookies jest niezbędny do funkcjonowania serwisu. Możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki tak, aby je zablokować, jednak strona nie będzie wtedy działała prawidłowo.
WYMAGANE
Służą do pomiaru zaangażowania użytkowników i generowania statystyk na temat serwisu w celu lepszego zrozumienia, jak jest używany. Jeśli zablokujesz ten rodzaj cookies nie będziemy mogli zbierać informacji o korzystaniu z serwisu i nie będziemy w stanie monitorować jego wydajności.