Amfora

Naczynie gliniane odkryto na cmentarzysku ciałopalnym ludności kultury łużyckiej, z którego znane są jeszcze m.in. brązowe szczypce, talerz gliniany oraz sześć innych naczyń. Prezentowany okaz to dwuucha amfora o czarnej, lśniącej powierzchni ze starszej fazy wczesnego okresu epoki żelaza, tzw. okresu halsztackiego C, ok. 750–600/550 p.n.e. Ceramika odgrywała ważną rolę w życiu ludności tej kultury, o czym świadczy wysoki poziom garncarstwa, zwłaszcza liczba i różnorodność form: poza garnkami, wazami, dzbankami, kubkami, amforami, były również talerze, pokrywy, grzechotki, cedzidła oraz naczynia zoomorficzne, piętrowe i sitowate. Charakteryzował je dobry wypał oraz różne techniki i motywy ornamentacyjne. Znane są też ślady malowania m.in. motywów geometrycznych w kolorach żółtym, czerwonym, brązowym, białym i czarnym oraz stosowania inkrustacji, czyli wypełniania kolorową substancją rytego ornamentu. Niektóre formy naczyń pozwalają badaczom na rozróżnienie regionalnych grup kultury łużyckiej np. ostroprofilowana amfora zdobiona ornamentem żłobkowym lub rytym jest typowym naczyniem występującym na osadach grupy zachodniopomorskiej.

Monika Witek